Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/435


Comedia spasusa 427

pellegrin turnass, surdar ella agli siu patrun: seigi che schon da gliez tems, era sco oz il dy, enqual vugau veva il strech, de trer, sco ei sedy la stratscha da seia vugadeia tier sesez, ne seigi che liungas pètras, giezadas e tossegadas schon lu sediverteven a rasaven ora nuyallas inventadas, u, derivontas da giudezis temeraris, fundadas sin suspects fauls! il faitg ei! chil sigr vugau tutillo ei vegnius ella tschontscha difamaus per in um trèbel, ranvè, traditur, a schurtigiadar, ton denavon che per fin in siu bien a fidau amitg il sigr ’guido entscheveva a dar fei a quellas tunas, ed erra tut gretentaus encunter siu amitg tutillo. quei sigr guido era vugau din giuncheret pigmini mat persul, da buna famillia e zun bia mettels: quei giuncher ei sinamoraus della feglia dil marcadon pellegrin camilla per num, a leva che siu vugau el gidass tier quei matrimoni. Il vugau guido prenda quella chischun per tenè avon agli vugau tutillo sco vugau della numnada feglia, sillas nuyalas udydas, seia gronda engurdientscha d’enterss a rauba cun trer sura a seia vugadeia, perfin la casa, per in spot, a meter els totalmein sin gassa.

havend aber entelletg la galantadat a buna myra dil sigr tutillo cun la quala el veva cumprau, a marcadau la casa, sche se renconoscha il sigr guido de seia memi gronda detgi a fei dada, a tchontschas malmadyras, a menzeseras, ed ils dus vugaus guido a tutillo se metten si a concluden de far las nozas denter il giuncher pigmini a la camilla feglia dil pellegrin: il fra da quella pipin veva in servitur, che se numnava ruffin, quel veva pruamein: suenter jsonza dil tems present da quels che van a survi ils biars, quittau per siu sach, era cun schwida quel dil patrun: tgiei davent ei! sur ura nunspitgiadamein, compara il mercadon pellegrin, a casa seia. Il ruffian raff pladius dil sigr guido da purtar brefs fingidas a faulsas agli sigr tutillo sco els dus veven denter els conzertau, sèntaupa grad alla grada cul pellegrin, se fa savè che el quel seigi dil qual el dueva haver retschiert las brefs senza senconoscher, ed il pellegrin endriescha cheutras ilg giuch pinau (f. 1b) tier senza savè co quei seigi manegiau, ne nua quei vegli ora: in fachin clumaus neutier, reschda agli pellegrin co il vugau tutillo seigi staus traditur a malfideivels, co il felg pipin hagi tut consumau a schfaitg, a seigi en desperaziun, entras il qual tut il bien velg veng cumbergiaus a tut confuss a trests, glei zwar pauch de se schmerviglia schil pellegrin deva fei allas tschatscharas d’in fachin, oz il dy gie, praullas, historias, nuiallas, ma[n]zegnias a calumnias, che vogabunds, parles, spenglers, pots a hermes jasters rasen ora a van schmenzignon vegnen tadlas, cartydas, a reschdadas suenter dent il pievel cun bia ply yffer tallien a legermen, chil nez ne la viarva dils priedis a dotrinas: ne avys a proclams dilg obercheit. suenter aber haver Pellegrin viu en la rechliadat a fideivladat dil vugau ed amitg tutillo ed haver entelletg la myra dil vugau guido per spus della feglia