Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/385


Reflexiun christianeivla 377

niebals, pussents a gronds els possian esser, scha han las Parcæ, quei ei, la mort ounc ünna bear pli gronda pussonza sur tuts Regents, a talgian giu ad els ilg fil da la vitta tras las forschs da la mort; Ilg Senger enten tschiel talgia giu ilg Spirt d’ils Fürsts sco ieuvas, el ei starmenteus als Regs da la terra. La scharffa faulsch da la mort talgia schi bein giu las gilgias da las curunnas, sco l’erva d’ilg feld; Tutta carn ei erva, a tutta sia buntad ei sco la flur d’ilg feld, l’erva secca, a la flur croda giu. Sco Athanasius veva gig da Juliano, aschia po ün gir da tuts Regents da la terra, Nubecula est, quæ citò transibit, ilg ei unna nebla ca ven bauld a vargar vi.

Quei vasein nus vi d’ilg Fürst a grond Abner, quel ha pudieu fugir avont Asahel, ch’era gleitis cun sês peis sc’ün camutsch ch’ei s’ilg Feld, mo avont la mort ha ’l bucca pudieu fugir: avont la gritta dad Isboseth ha Abner pudieu fugir, a sa cunsalvar en vitta, mo a la mort ha el bucca pudieu mitschar; cun David ha Abner pudieu [p. 10] far ünna ligia, mo cun la mort ha ’l pudieu survangir nagin’antalgienscha, mo quest Deus da la terra ha stuvieu morir Sco auters carstiauns, a sc’ün auter Fürst curdar a vangir sutteraus a Hebron.

La mort schanegia n’als prus n’als richs, ne als parderts ne ferms, ne frescs n’ifferigs Regents Politics ne Spirituals; da quei dat pardichia ilg Soing Enoch, ilg gist Noe, ilg cartent Abraham, ilg Saun a fresc Moises, ilg bein plidont Aaron, ilg tapfer Josua, ilg vantireivel Caleb, ilg grond Samuel, ilg nunstarmantau Nathan, ilg generos David, ilg sabi Reg Salomon, ilg ifferig Prophet Elias, ilg prus Ezechias, ilg ault illuminau Evangelist S. Jon ad Apostel Paulus, je sco tuts auters pli.

Dat buc er l’experientia da minchia gi pardichia ca schi bein las pli grondas, ca las pli pitschnas candeilas vengian consummadas a barschadas, a ch’ilg scharf suffel da la terra nera, quei ei da la mort ragischig or a fierig anturn schi bein ils aults Ceders da Libanon, ad ils gronds ruvers da Basan, sco las pli pitschnas Rosas a gilgias enten las vals, Quot viruere rami, qui jam versi sunt in prunas, O quont beara romma verda han verdagau, ch’ean ussa enten tschendra midau, ad ent’ilg faig ad enten la vardad, ha nagin Ceder s’ilg gron Libanon da questa terra vardagau, ca seigig bucca sin la fin curdau, ad enten quest lad Saron da la terra, ha naginna rosa flurieu, ca seigig buc’er schmartschida, a tenter ils Fürsts d’ilg pievel da Deus ha ilg Jehova alzau nagin carstiaun schi ault, ch’ilg Abaddon ilg hagig bucca puschpei bassau enten pulvra a tschendra.

La spada da la mort, ei sumlgionta a la spada da la guerra, ca maglia schi bein quest ca tschel, schi bein ilg Pardagader a Prophet, ca