Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/246

238 Il Cudisch da Priedis

eis ün ovra divina, mò à nies senger maneivla. A lgi eis ei pli lef da laventar tutt ils mortts, cò à nus da destadar mai ün durmantau. A la filgia da Jairus schett ell filga leve si ad ella lava si. A Lazerus veng or da la fossa ad ell vangitt ora. Aschi ven ell à gir à nus, laveit si vus morts à n[u]s vangin à lavar. Joha: 5. v. 25. Dantant ch' ün dierma scha velgia l' olma ent ilg chierp, à dantant ch' ilg chierp ei morts scha velgia l' olma enten tschiel tiers Deus Eccles: 12. v. 9. Ün bab à muma salegran cur lur uffants dierman, mo ei bragian cur els mieran. Quei ei natiral (f. 147 mò quei bargir sto vangir moderaus cun la spranza da la gliergia. Parquei nies senger bucca bargias, vossa filgia ei bucca mortta mo la dierma. Bucca bargias junker Christ, à dunna Mengia vossa filgia ei bucca mortta, mo ella dierma, lgi leits bucca cuvir quei dulsch sien à ruvaus. Cur ei ven ünna mal aura scha faschün ilg bab da porttar ses uffants sutt tèg. Aschi fa Deus cun ses uffants, cur ell' ha ün straf par mauns, scha prend ell navent quels ch' ell vult bein. Ell(a) ha prieu vossa filgia en sia casa, ch' ella seig sagira, à ses œlgs vezian buc ilg mal ch' ha da vangir. A Jairus à sia dunna, surve la malsoingia à mortt da lur figlia bear pli bein co sia sanadad à bealla vitta. Scha la filgia steva sauna, scha spiaven ei nagutt suenter Christum, maven buc à priedi, à cartevan buc enten ell, ei vessan vivieu en la carn, à fussan morts ent ilg puccau. Mo la malsoingia da la filgia ei destadada si ch' ells currenen tiers Christum. Senger (f. 148a) veng etc. Els vassenan sia pussanza, cartenen enten ell à vanginen salfs tras ell. Er à vus dei survir la mortt da vossa filgia pli bein ca sia vitta, aschi ancunascheits vus la pussanza da Deus ch' ell seig absalutt pattrun. Aschi vaseits vus la fleivezia dilg carstiaun, à la vanitad da la rauba, ch' ella nizegia nagutta enten la mortt. Chei ha vossa filgia prieu cun ella, chei leits vus prender auter ca las ovras. Aschi vangits alzar vos œlgs ancunter tschiel, nua ca vossa filgia ei, à vangits à ver voss cors lau si nua ca vies scazi ei, vus vangits à partarchiar, nossa filgia ei passada avant nus lein vantzei ir suenter. Ella ha operau sieu sallit à survangieu la crunna da la gliergia.

Quei figeit er vus, vus sieu bab à sia mumma à vus scrivant Hans, sch' ella duveva viver, scha miraves forsa mema stain sin ella, sco Jonas sin la linda, cuntutt ha Deus ella prieu sin tschiel par ca vus veigias voss partrachiament en tschiel (f. 148b) ad amblideigias la terra. Ün pumer fig cargaus cum pumbs sastortscha, ei sto ad ell vangir mess sutt pichias. Ün carstiaun ca ha sanadad à rauba avunda sa pigiura. Deus stò vissitar cun anqual tristezia. Ils adlers sgullassen buc or dilg angif, scha la fom ils catschas buc. A nus carstiauns guardassen buc ancunter tschiel, scha la crusch nus squitschass buc. Ils avieuls prenden giu mêl giu da las flurs,