Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/236

228 Il Cudisch da Priedis

soing Simeon era burgeis da Jerusalem ün marcau defimau ün cuvel da mordramenta, pittichaus, cun ilg saung dils soings, veva vivieu gis ad ons denter ils gottlos judeus, gitigs, superstitius, mazaders dils prophets, traditturs dilg filg da Deus sez. Ad ell era adina staus si dreg, giu quittau par sieu sallit, a bucca mirau sin lur mal exempel. Cuntutt eis ell mortts à schi ledameng à beadameng. Scha soing Simeon vess mirrau sin tschels gottlos, savundau lur exempel, vivieu à cartieu sco tschels, scha cò manigeits ca ell murriva? Quest nies frar ha er vivieu bears ons en quest mal mund, mò ell ei staus si dreg ha bucca (f. 120b) mirrau sin auters gottlos, giu quittau par sieu sallit, cuntutt (e)eis ell morts beadameng, sch’ell vess gig: auters menten engalen etc. jau vi far sco els, scha cò? Cun chei conscienza fuss ell morts? Nus vivin er ent ilg mund denter mala lgeut, vasein ad udin bear mal, duvessen silg meins nus far andreg, mò ils bears guardan sin ilg mal exempel, scha [a]uters fan aschia, scha pudein nus er far, sch’ils spirituals en laschs à gytigs, scha pudein nus er esser, nassa lgeut guarda mai sin quei ch’ei bucca dreg. S. Paul, gi guardeit sin ilgs soings, scha fa nies pievel gual ilg davand davos, figeit vus quintt dei la mortt da tals garttigiar. Soing Simeon era gists bucca da nattira mò tras grazia da Christi, la gistia vangiva raschunada sia tras la cardienscha, sch’ell fuss staus malgists vess manchieu, à scuvieu, scha lgi vess Deus bucca faig talas amparmaschuns, ad ell ves er bucca faig tala lagreivla mortt. Quest nies frar ei er staus gists er ell ha sa flissigiau da la gistia, tanieu quella char (f. 121a) iau raschun, ca nagin da vus salamentig da sieu faig etc. Cuntutt ei sia mortt er beada. La gistia ven er commondada à nus, seigias gists gi nies senger, sco vies bab da tschiel ei gists, mò la gistia vult à bears bucca plascher; fraud à malgistia plai pli bein à purs, à singiurs, scha co dei la mortt esser beada. soing Simeon tumeva Deus, veva Deus adinna avant œlgs à vandliava avant ell senza glisnereng, sco Enoch ad Ellias, cuntutt lgi stett Deus tiers, à dett ünna beada mortt. Sch’ell fuss staus ün glisneratsch, sco ils phariseers un ateist, sco ils Epicureers, senza temma da Deus, sco bears iudeus, sch chei mortt manigeits ch’ell vess faig à nu fuss ell ieus tras la mortt. Er quest nies frar ha tumieu Deus, leis er staus prus à giu Deus avant œlgs faig sieu faiget cun bunna, fei, à mess à nagin nagutt en peis, par quei ha ell pudieu morir beadameng ad ir en la pasch. La tema da Deus ven er commondada à nus, tumeit Deus clam ilg apostel, tumeit Deus, mò bears temmen bucca, la terra ei tutta (f. 121b) pleina da quels gottlos, ca temman ne Deus ne lgeut. A da quels glisners ca fan sco els temian Deus, mò lgeis ad els bucca da datschiert. Cò dei la mortt da quels esser beada. Soing Simeon spechiava silg confiertt dad Israel. Ilg confiertt dad Israel fova Christus ilg spindrader. Quell