Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/224

216 Il Cudisch da Priedis

Deus ha clomau Davit navent da las nuorsas, à lgi ha dau ün num, sco ils pussents sin terra porttan, quei ei ell lgi ha faig ün reg ad ün fürst, ca (f. 102b) œasters pottentats da las terras d’antuorn han tiers ell ancurrieu pasch ad amicitia, ad ei aschia enten quest mund staus pleins d’hanur, vasent sura ca ell ha er sadeporttau undreivlameng en sieu ault stand ad uffici à staus avant. Ell ha er dau audienzia ad ün à scadün er dau gists truvaments, sallvau ünna bunna conscienzia ad aschia quau tras survangieu grand num laud ad hanur. Po schi ha er quella buc pudieu spindrar da la mortt. Davit ei mortts, scha gie ch’ell era vangants dad ünna nonmorttala vitta ad hanur.

Or da quei amparnein nus, ca denter ils duns à beneficis temporals ca Deus datt seigig er quest buc ün dils pitschens, cur ch’ün ven tanïeus ad hanur à ven respectaus à reverrieus.

Quels ils quals en enten granda hanur à dignitad duvessan bein sa partarchiar ch’els han da morir, par ca els s’aulzien buc à vengian laschs à garmadis, à quau tras vengian struffigiai à scatschai sco ilg lasch (f. 103a) reg Nebuccadnezar à bears auters pli.

Parchei ch’ilg senger stauscha ils pussents giu da la subchia. Ell spatatscha quels ca en laschs enten lur cors, canta la banadida iuvantschella Maria.

Mò lau speras quels ca en quau en schdichiament mò temen Deus ad ilg tengian char, han da spechiar hanur enten la vitta ch’ha da vangir sco Paulus gi, iau raschun ca ilg andirar da quest mund seig nagutta da metter vi da quella granda gliergia, ca ven vi da nus à vangir scuvertta. Item nies burgerschafft ei enten nunder ca nus spechein er ilg spindrader Jesum Christū, ilg qual ven à midar nies chierp bass, par ca ell daventig sumlgiants à sieu chierp glorius, suenter la vartid, tras la quala ell pò tuttas caussas metter sut ell. Richs à paupers dein ver adaig co el[s] mierian tschau enten hanur, par ca els suenter questa vitta possian survangir la perpettna gliergia à beadienscha, mo co quei possig davantar, sa pò ei ver or da quei, ca ilg senger gi sez, chi ca fa hanur à mi, à quell vi (f. 103b) iau er fa hanur. Ei ven aber faig à Deus hanur andreg, cur ca nus ilg amparnein d’ancanuscher or da sieu plaid, cartein enten Christum sieu filg à tras la cardienscha vivin soinchiameng. Parchei ca à quels vult ell dar la vitta perpettna. O grand hanur, ô granda gliergia. Chi vult saver gir ora l’hanur à gliergia ch’enten la vitta perpettna.

Damai ca Davit ei morts velgs à pleins d’richezia ad hanur, schi amparnein nus, ca nagin tittel seig à schi beals à herrlichs, ch’ell possig scharmigiar da la mortt. Nagin ei sagirs da quella, nagin ei frietaus, ilg ei tschant(sch)au ad ils carstiauns da morir ünna gada. La sentenzia eis ida