Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/219


Il Cudisch da Priedis 211

schi bargitt ell pittrameng à roga Deus, ch’ell duvess po longanir sia vitta. Mò parchei quei? Lgi era ei forssa silg mund ieu schi bein, ch’ell ilg bandunava par quella caschun schi nuvidas? Tutta via bucca. Mò la considerau à manau à cor, cò ell ha aung bucca mess elg dreg uordan ilg regiment, à survetsch da Deus, co scha ell duvess ussa morir, schi fuss ei prigel à da tumer ca la disciplina (f. 95b) da la baselgia ad ilg survetsch da Deus, sco er auters buns uordens a tsche[n]ttaments ngissan ad ir giu à pudess sin sia mortt vangir ün gottlos reg ilg qual pudess manar ent la idolatria à superstitiuns. Paulus garriava da vangir schligiaus. d. quei ei da sa sparchür dad esser cun Christo, mò vangint à lgi enten senn las baselgias, las qualas vevan basengs ca Paulus fuss enten vitta, garriav ell par quella caschun da viver, à quei par lur firdriament à vantira.

Aschia ei er à prus babs à mummas bucca scummondau da rogar Deus par ünna lieunga vitta, par amur da lur uffants, à quei sutt spranza ch’ell bugient pli bein ils less trer si ad ils drizar lur vivanda ad er cun ils mussar la dregga temma da Deus. Mò da tal guisa, ch’els haigian nagin zvifel, ca Deus ilg qual eis ün bab da tuts combriaus, ils sappig bunttadeivlameng consalvar ad aschia masirian bucca tiers à sasez pli ca na seig dreg à pusseivel, ch’els partrachian adinna da quei ca statt ent ilg soing bab noss, tia velgia daventig. (f. 96a) Paramur da nus ez pudein nus rogar par lieunga vitta ad urar ca Deus nus velgig bucca clummar navent nunrastiaus, ont ca nus vangian tras vera riglienscha à pœnitenzia (tani si tras quella schmaladida spranza da lieunga vitta) en grazia à pasch cun Deus. Gual questa caschun ha muvantau Ezachias ilg reg da rogar Deus par lieunga vitta, damai ca ses puccaus squitschaven sieu cor, ch’ell vaseva ca ell fova bucca parriaus da morir tiers ilg qual auda rigla à laid dils puccaus, cardienscha en Christ à milgdrament da la vitta. IN SUMMA nus pudein da vera urar par ünna lieunga vitta, mò adinna à minchia gi ad à minch hura duvein nus esser rastigiai cun las 5 iuvantschellas sabias, ca nus münchia batter d’œlg scheian cun Simmeon, senger lai uss ira tieu fumelg en la pasch, sco ti has gig, parchei mes œlgs han vieu ilg spindrader.

Lautra part.

(f. 96b) Par l’autra ven ent ils plaids ligieus avant à vossa charezia, faig mentiun, co Davit seig morts pleins d’vitta, quei ei? Ch’ell ei staus staunchels ad anfisa da la vitta da quest mund, à bucca tand par amur da las tribulatiuns ad anguschas temporalas, mò sco er da cueida à spechiar vess suentter la vitta perpettna, da mai ca ell saveva ca en quella fuss cumpleina latezia à beadienscha, carrinnas avdanzas à semper, à par quella caschun garreg ell bucca da viver pli gig sin terra, mò da morir beadameng.

14*