Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/154

146 Il Cudisch da Priedis

mortt? Ta ragordas da nagin ca seig schaschieus ün gi ner dus, ün hura ner duos, à seig morts? Ta ragordas da nagin, ca seig lg’ün gi staus sauns à frecgs, lg’iauter gi en bara? Ta ragordas da nagin ca seig morts enten sia iuvantengia? Ta ragordas da nagin ca seig morts en sieu melger esser? Scha mire sin nossa chara sora barmiera. Scha vens ti tez à gir, quella ei mortta en ses giuven gis, en sieu melger esser. Ussa maneg iau ca ti antalligias ca la ti hura seig malguissa. Ils plaids ca en ligi giu à vus mussan era ca l’hura seig malguissa. Ca scha gie ilg soing spirtt hagig ad Elias scuviertt ilg gi, sin ilg qual ell deig vangir prieus navent da quest mund (ilg qual ei cun nagin autter carstiaun, ch’ei naschieus da bab à muma davantau) scha haigig ell aungalura bucca savieu, sin ch’ei hura dilg gi, parchei ch’enten quei ch’els seigian y plidant ansemmel scha seigig ei vangieu ün carr d’fieug cun cavals d’fieug (tras ilg qual ei ven antalleg ils aungels) (f. 2b) ad hagian sparchieu els dus. Quels numnaus plaids hai iau prieu avant mei da declarar à vossa charezia, sin la bara da nossa chara sora barmiera, cuntut lein nus cuorttameng mirar, ch’ei nus veigian or da quels ad amprender.

Part. I. Schi amparnein nus pilg amprim.

Ca Deus d. seig tuttpussents, à dovrig buc adinna adual miets, parchei ca nus lig[i](n)n bucc tschau ch’Elias seig morts (scha gie ei statt scritt Heb: cap. 9. ca nus stueian tuts morir) mò ch’ell seig vangieus prieus navend da cavals à carr d’fieug da la terra, à seig vangieus traigs sin tschiel, ò quont pitschna, ò quant malstateivla, ò quant fleivla ei la pussanza dilg carstiaun. Ò quant granda ò quant ferma, ò quant marvilgiusa ei la pussanza da Deus. Wa en tatez ti carstiaun, spigia, amperre tia conscienzia, scha ti seigias buc ün fleivel vaschi, faigs or d’terra, ad or d’arschilla. Ach ti vens à confessar ch’ei seig aschia, ca ti seigias pli fleivels, ca ti (f. 3a) na possias metter ora. Ampearre pli anavant tatez scha ti possias far anzachei senza ils mittels ca nies senger chi ha urdanau, scha ti possias viver dus, treis, oic gis senza vivanda? Scha ti possias far purtar tes beins, à tes êrs à praus fein à frig zenza luvrar: Ach ti vens sagirameng bucca ta partarchiar gig, ti vens à gir gailgiardameng: Ò na iau pos quei bucca far, iau sunt mema fleivels latiers. Iau sto duvrar ils mittels. Cuntutt carstiaun confesse tia fleivezia, dai la hanur à ta volve tiers quei pussent Deus, ilg qual pô far chei ch’ell vult senza nagins mittels. Mi gi pô carstiaun, pos ti metter tiers à la tia vitta mai ün gi, ün hura, ünna ninnutta. Ach ti vens à dar rasposta, ti vens à confessar à gir: Iau pauper carstiaun ca hai manigiau, ch’iau seig anzachei, pos quei bucca far. Cur l’hura ei quau schi stò iau morir, iau fatschig quei gugient ner nuvidas. Quau pò nagutt gidar: cuntutt ò carstiaun confesse tia fleivezia, à ta volve tiers quei ferm à pussent Deus,