 |
Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. | |
| Märchen | 645 |
Denton possi lez aunc far in' emprova e catschar in fist sec el terratsch. Sche quel porti feglia e flurs de miez unviern, vegni il morder grond a vegnir salvs. Sinquei ein il morder grond e la mattatscha i naven digl uffiern ed arrivai en in stgir uaul, nua ch' ei era terribel grondas cuschas. Fetgont siu fest coller sper ina cuscha, di il morder grond alla mattatscha: … „Jeu vegnel a menar cheu en quei liug vita sontga e roghel tei de vegnir suenter ils siat onns, per mirar sch' il fest flurescha.“ La mattatscha ei ida vinavon egl uaul ed ha menau siat onns e siat dis vita sontga. Vergai ils siat onns e siat dis, vegn tut en inagada in bi giuven tier ella e di: „Cara sora, ti has spindrau mei ord igl uffiern, jeu sundel il popp, che la mumma veva dau al giavel de tener sin bratsch.“
Allura ei la sora cun il frar i per mirar, co ei mondi cun il morder grond. Ei era miez unviern ed els dus han ditg stoviu far via tras la neiv. Il fest, ch' il morder grond haveva catschau en, purtava bialas flurs cotschnas ed alvas, il morder sez aber steva cul tgau encunter la cuscha ed era morts. Il frar e la sora han dau part agl uestg de quella tiarra della miracla e lez ei jus cun crusch e cafanun per la bara dil sogn eremit e fetg bia glieut ein i suenter bara.
Igl eremit, che haveva dau igl etg per medegar il buob, er' in frar dil morder grond. Tier el vegneva mintga di in aunghel. Mo il di della mort dil morder grond er' igl aunghel buca comparius e vulent igl eremit saver la raschun, pertgiei el hagi muncau quei di, ha igl aunghel detg, el hagi stoviu compagnar en tschiel l' olma de siu frar cun biars auters aunghels. Igl eremit ha lura dumendau igl aunghel, cons vegnien a compigniar … la sia olma. „Mo ieu,“ rispund' igl aunghel, „pertgiei ti eis staus memia loschs.“
114. Niessegner e las grazias.
Ina gada era Niessegner vegnius giu sin tiara per parter ora als carstgauns enqual grazia. El mava dil lanstross ora ed entaupa in spiritual. A quel ha il Segner detg, el sappi giavischar, tgei ch' el vegli, quei vegli el dar ad el. Il spiritual rispunda bein spert: „Bien e biala veta.“ „Sche quei sas ti ver,“ di il Segner e va vinavont. Suenter entaup' el in capuziner e damonda quel, tgei ch' el giavischassi; quei vegl' el dar ad el. Il capuciner rispunda: „Bien e biala veta.“ „Quei sai jeu buca dar, quei hai jeu schon dau ad in auter,“ remarca il Segner. „Mo pazienzia,“ di il capuciner sin quei. „Sche quei sas ti ver,“ di il Segner e va puspei vinavont. Suenter in guot entaupa Niessegner in pur. Era quel empiara Niessegner, tgei el lessi, ch' el dessi. Il pur giavischa: „Bien e biala veta!“ Il Segner di: „Quei sai jeu buca dar, quei hai jeu schon stoviu dar al prer.“ „Lavurs,“ clom' il pur si. „Sche quei deigies ti ver,“ di il Segner e va vinavont. Alla
