Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/63


Märchen 39

fegessi in gron plischer de ver siu figliol tier el. Cheu laschi el ina rugliada danes, et ils geniturs deigien trer si il buob, e cura ch' el seigi gisiat ons vegls, termeter il figliol tier el; quel deigi survignir sia feglia. Suenter haver dau, ina rugliada danes ei il cavalier cavalcaus naven.

Scol padrin ha cumendau. han lura il bab e la mumma fatg, et il figliol 5 ei carschius in gron e bi giuven. Cul el ei staus gisiat ons vegls, han ils ses termess el tiel padrin. Sin viadi leva il giuven beiber in sitg ord ina fonteuna, et ei staus giu en schanuglias. Denton ha in tarladiu nannin tratg ora ad el siu spadun e detg: „Fass ti, tgei ch' jeu vi, laschel jeu viver tei; schiglioc tagliel jeu grad giu il tgau!“ Il giuven ha pigliau ina teribla 10 tema, e bucca stgiau dir plaid pli. Sinquei ha il nannin zunghiau il giuven, d' esser siu servitur; e vegnient sill' ensla dil retg, ha el sedau ora pil figliol e dumendau la feglia. Tut surstaus de ver siu figliol cun combas sco festa, et in tgiau, sco ina cocca, ha il signiur fatg vignir sia feglia e detg, non volend rumper siu plaid de retg: „Cheu ei tiu spus!“ La princessa mirava 15 aber bia pli bia sil bi servitur, che sil signiur. Giu da quei ei aber il nannin sevilentaus et ha strianau la feglia dil retg sin l' ensla, ch' ei adina stgira. Plein nauschadat ha el eunc detg al retg, quei hagi siu servitur, che seigi in striun, fatg. Sinquei ha il retg schau beter il giuven en perschun, … e cumendau, ei digien tigliar giu il tgiau ad el. 20

La notg, avon ch' el dueva vignir mess vi, ei compariu al giuven in umet vegl cun cavegls grischs et in mantel gron, e quel ha dau ad el il cussegl, el deigi dumendar, sco davosa grazia dil retg treis navs emplenidas cun carn, e cun quellas deigi el ira ad encurir la feglia dil retg. Igl auter di ha il retg, suenter usit, concediu ad el quella gracia, engiront el, de 25 cun quellas navs survignir la princessa. Ditg e liung ei il giuven navigaus pella mar entuorn; finalmein eis el vignius sill' ensla dils uors. A quels ha el dau ina nav plein carn, e lura dumendau il retg dils uors, sch' el sapi buc, nua l' ensla de la notg seigi. „O, na gliez“, ha il retg dils uors respondiu, „drovas ti aber zacu nus auters, lu dai in schul, e nus essen 30 tier tei!“ Suenter zaconts dis ei il giuven vignius sill' ensla dils leoparts; era quels han nuota saviu, nua l' ensla de la notg seigi, han aber era empermess, dont el ad els ina nav carn, lur agid.

Il meglier eis ei iu tiels tschess. Arrivaus sill' ensla de quels, ha el dau ad els la carn, ch' el veva silla davosa nav. Per pagaglia ha il 35 retg de quels compartgiu ad el la pussonza de, cu ch' el vegli, saver semidar en tschess Era ha il retg clamau ensemen tuts ils tschess, e dumendau, … tgi sapi la via tiell' ensla senza glisch. Tut cuscheva, finalmein vegn il pli vegl dils tschess neutier, et udent quella damonda dil retg, ha el detg: „Jeu vi schon mussar la via tiell' ensla“; il giuven ei ius cun el. 40

Els ein ira sur mar, e suenter liung viadi arrivai sill' ensla dil stgir. Cheu era ina stgiraglia terribla e bucca ina steila sclareva. Il tschess ha manau il giuven tier ina femna veglia, che veva de quei de diesch melli