Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/609

Less Dieus, ch' l' eivradad,
[p. 521] Vess mai buiu, à mai buess,
135La tala sanadad,
Chella ne stoppi cattar seid,
Cun fiug à suolper far in bscheid,
Enten perpetnadad.
Schei vss à mi enpau,
140Cons la scuidonza lai sil Mund,
Vss viver en lur grau,
Quell' ei per tut à regie fig,
Quei chella sa per far dispig,
Ha ella studiau.
145La varda cun Eegl sgir,
Silla ventira d' autra glieut,
Les quella far pirir:
Nu ell' il bien sa ruinar,
Nu ella po il mal semnar,
150Eis ella per survir.
In po bein samegliar,
[p. 522] Sia natira cun la Siarp,
Che vult tussegar;
Mo che in tissi de tal sort,
155Che dat avon agli la mort,
Fa sezza desperar.
La fin gli ven pagau,
Il siu offici chella fa,
Sco l' ha bein meritau:
160Gli vén bauld dau suenter scarp,
Agl Cor scuiu da quella Siarp,
Cha Adam surmenau.
Scol ha il bien scuiu,
Ven ella mai nin bien gudêr,
155Scol ha il mal cuiu,
Als auters malitiusemein,
Ven er agli perpetnamein,
Tut mal vegnir rendiu.
Cun rabia da Leun,
[p. 523] Val hass à strauniedad' entuorn,
Priuada da raschun,
Romanische Forschungen XI. 3.