Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/583

5Bi sco il Temps sa mida,
Sin stad l' inviern deriva,
Aschi er la latezia
Sa mida en Tristezia.
Quei hai er ampruaue,
10Jou cou gieu seit numnaue;
Il Segner ha aschia
Midada faig cun mei.
Quel vet mi dau 'na Spussa,
Parderta, casta, prussa,
15Cun beallas Qualitads,
Suenter mieu griare.
[f. 1b] Chei ha schi fig lagraue
Mei pauper Cumbriaue
Cun quella mia spussa,
20Schi chiara â preciussa.
Mo quel mieu lagramente
Cuzau ha pitschen Temp[s]e;
Il Segner ha Clumaue puspeie,
Prida navend da meie.
25Il Segner la clumava
Dilg temps, ca iou quitava
Las nozas da Salvare,
A Cassa la manar.
Mo ils decrets dil Segner,
30Ca bucc culs nos cunvegnen,
Vet auters ordinaue,
Sco 'lg exiti ha musau.
[f. 2a] Tras 'n malsoing' ha Deuse,
Ca quindisch gis Tanieue,
35Navend dil mund clumada
En Tschiel tiers sia Raspada.
Mo quel decret da Deuse,
Ch' a bault ancunaschieue,
Navent dil Mund clumare
40Ad or dil Muond manare.
Mia spussa lur da meie
Parnet cumgiau aschia,