Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/538

215La confessiun de quescher,
Da Diu hai il camond.
Da Reig iou tgi promettel,
Ti malgargieivel Prer,
Da mitschar ei nin mittel,
220Sche ti gys bucc' or cler,
Jou ti vi far manar,
Cun peis à mauns ligiar,
En Moldau vi far fierer,
Deis ti aung bucc plidar?
225Na Reig! na, na aung bucca,
Quei à Diu conterstat,
Avont vegn mia bucca
Schar ir da trer flad;
[f. 7a] Navent pia maneit,
230En Moldau fluss bitteit
Quei prer malventireivel!
De far quei buc tumeit.
Soing Gion pia dascusmein
Veng manaus ord Marcau
235E giud la pun furiusameing
Frius veng ent il Moldau;
Dell' aua vegn mazaus,
Il fluss illuminaus
Cun glischs zun terlischontas
240À riva vegn menaus.
Il Ciel quel bucc voleva,
Che zupau restas quei,
La dameun tut curreva
Dellas glischs muentai
245À riva digl Moldau;
Il tgierp tut bein logau,
Che Soingiameng Schascheva,
Il pievel ha anflau.
Essend rivau la nova
250Aigls Thumherrs digl Marcau,
[f. 7b] Tutt valla leu samova,
Ei veng buc entardau;
Da suspirar, bargir,