Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/46

22 Märchen

bliec han ils fauls amitgs tratg si in bi toc, et allura schau liber la suga, ch' el ei daus giu sil grep et ius en meli scagls.

Tut trests steva il cavalier cheu, en quella stgira teuna, e fagieva da tuttas sorts patertgiamens. Bein gleiti vegn ei aber tier el ina uolp veglia, 5 tut grischa, e di: „Peglia ad a mi pella cua, et jeu vi far, che ti vegnies zaco siado!“ Quei ha il giuven fatg, e l' uolp ei seruschnada cun el de quellas preits teissas si alla glisch, e cura ch' els ein stai sisum el clar, ei l' uolp svanida. Da bunna veglia ei il giuven ius vinavon e gleiti arrivaus el marcau dil retg. Cheu era tut vistgiu en seida e vali tschietschen, e 10 fegieva fiasta gronda. Il giuven ha dumendau en ina ustria, tgei quei hagi de muentar, e pertgei tut seigi schi fins. „La feglia dil retg ha oz nozzas cun siu deliberatur.“ respunda igl ustier. Niess cavalier lai mussar il chisti dil retg, e va cun ina gada en cuschina dumandont, sch' ei sapien bucca duvrar in porta lena. Suenter ditg sedustar ha il cuschanier, sin ditg 15 rugar, lubiu al cavalier, de star en cuschina e far si fiuc. Denton han ei gleiti clomau il cuschanier en stiva, et il giuven ha giu chischun de beter igl ani, che sia spusa veva dau ad el, en la pasta de coccas, ch' il coch veva si meisa. Figient il coch pli tard las coccas, ei igl ani vignius ella pli bialla e gronda dellas veschlas, e quella cocca ha la feglia dil retg 20 survigniu. Anflont igl ani eis ella vegnida tut ordasen muort legria: „Tgi veis on cuschina?“ ha ella emprau. „In pauper giuven, che porta lena.“ dat il coch per risposta. „Fagiei vignir en quel!“ camonda la prinzessa, et en paucs moments era il cavalier ella sala; ils dus fauls amitgs han entschiet a tremblar, sco triembels. Avon tuts ha la prinzessa embratschau 25 quel, numnau el siu ver deliberatur e spus, et els dus han fatg quei di nozzas; ils dus fauls amitgs han otg cavals, quater per in, scarpau.

12. Il tgaper.

Ei era ina gada in growi, che haveva mo ina feglia, et havent el piars sia rauba en ujarras, era el fetg trests. In di mava el tut combriaus en 30 in uaul, patertgiont, co maridar sia suletta feglia, ch' era ussa carschida si ina excellenta biala giuvna. Tut en ina gada auda el in tgaper sgarglont giud in ruver. Miront el si, ha quei tgaper griu giu ad el: „Porta ad ami tia feglia; allura dundel jeu ada ti schi bia aur, sco ti vul; schiglioc paupra ti!“ Plein tema ha il growi priu sia matta et ei vignius cun quella 35 tiel tgaper. Cura ch' igl utschi ner ha viu la matta, ha el giu gron plischer e detg: „Cura che nus essen vigni en miu chisti, sche stueis vus ira ella capluta e bargir leu in vischi plein larmas; cura ch' ei fa sera, lura derscher … quellas larmas sur mias plemas neras giu! Jeu sundel staus in bi cavalier, e d' ina stria vignius midaus en in tgaper, e sai mo vignir deliberaus 40 tras vossas larmas; aber de vegnir de scala giu, astgeis vus bucca piardar ina larma; schiglioc eis ei vintschiu!“ Suenter haver detg quei, ei il tgaper sgulaus ordavon, e la giuvna ei ida suenter. Ditg e liung ein ei