Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/44

20 Märchen

per mirar, co far vegnir puspei neunavon ils affons. El semetta puspei en letg, e vonzei vegnan ellas. La veglia gi puspei, per cuntentar las marveglias alla pintga, che Prenzi Gundi seigi en letg, e vegli in remiedi de far vegnir vivs ils affons. „Moscha! co savess ins far quei?“ damonda puspei la pintga. „Mo quei ei schon caussa pusseivla“; dat la veglia per risposta: „Ins sto cuser ensemen ils schnezs, nua ch' ins ha canau quels dus affons, cun fil seida, e lura ir' ora sper tal e tal grepp, e schar daguttar giu sisu aua!“ Ussa cloma la veglia treis gadas il prenzi per num; e pér la tiarza gada damonda quel, tgei ch' ella vegli. Ussa gi ella: „Nus havein fatg bia bien cun tei; persuenter pos ti è far enzatgei per nus, e liberar nus!“ Gundi ha seporscheu de far tutt siu pusseivel. Sinquei gi la veglia: „Nus essen treis olmas, e per spindrar nus, stos ti far enzatgei, che fa snavur e tema; mo pusseivladat eis ei. Tala e tala sera vegnas ti cheu en quella casetta. Lura vegns ti ad anflar negina cazzola cheu, e negin letg. Amiez la stiva stat aber ina sutga. Sin quella stos ti seser. Lura vegn ei a vegnir en ina tarmenta siarp, che vul seglir en a ti. Ti stoss laghiar, de dar a quella sin la lieunga ina betscha; e lura vegns ti à haver sper tei ina biala matta!“ Vonzei vegn ei puspei dagl esch en ina autra siarp, eunc pli gronda e sgarscheivla; quella vegn ad ir entuorn tei et empruar de seglir en, è a quella stos ti dar ina betscha sin la lieunga, e lura has ti la secunda bialla matta sper tei. Finalmein vegn ei a vegnir en la tiarza siarp, ina gronda, macorta e nauscha. Era a quella stos ti dar ina betscha sin la lieunga, e lura has ti treis matteuns sper tei, numnadamein nus treis soras. Ti stos lura ira cun tuttas treis el casti; maridar sas ti quala, che ti vul; mo las dus autras stos ti era schar star en il casti!“ Ussa ein las soras idas giu adora. Gundi va a casa, fa vegnir neunavon igl emprem ils affons; mo fuva adina tutt trulis. Cun sgarschur patertgava el vid las siarps. Finalmein ei il gi fixau staus cheu; el pren pietigott dal prenzi Giuan e dala prinzessa, schend, ch' el sappi bucc, schel tuorni pli anavos ne bucc. Enzatgei aschi sgarscheivel stoppi el far tras. En la casetta anfla el nuot auter, che la sutga. Sin quella sesa el. Pleunseu vegn ei „tric, trac“ della scala giu; igl esch sesarva, et ina gronda siarp vegn en cun la lieunga stendida ora, e va entuorn el. Cheu combatta ei, che la siarp era grad ual ad el: spert dat el ina betscha sin la lieunga, et ina biala matta era sper el. Eunc cun bia pli gron fracass vegn la secunda siarp en. Mo era quella ha survegneu siu betsch, schegie cun tema e sgarschur dil meun de Gundi. Ussa era la secunda matta cheu. La tiarza siarp era aschi gronda, ch' ella ha rut enten ilg vegnir giu da sur lautgas scalems della scalla. Vesend Gundi quella mond entuorn cun égls eunc bia pli gronds e vivs, che tschellas, sche eis el daus vi damauls; mo per clétg gartigiaus giu cun sia bucca giu sin la lieunga della siarp, aschia ch' il betsch era daus. Ussa eran tuttas 3 matteuns sper el. El va cun ellas el casti; e pertratga suenter, quala maridar. La maseuna vuleva el