Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/254

230 Volksgebräuche

Cun vus lein nus si leger star
E lein legramein saltar.

9.
Sin la fin lein nus er rogar,
Che nagin prendi si en mala part
35 Giu dils plogns, ch' ei glei manau,
Quei lein nus ver suplicau.

En qual gadas mavan entgins mats paucs dis avon l' avertura della dertgira e dumandavan dils beinstonts habitonts della vischneunca carn e vin per far legar. Survignievan eis bucca, sco eis levan, sche figievan ei ina nauscha rema. Aschia han ei à Breil, havent il poet Glienard Baletta bucca cuntentau els, cantau avon casa, mont giu et ora:

Cheu stat in litinent franzos,
Ch' ei maridaus davon davos;
Havess el priu ina dunna cun megliera dotta
Stuess el buc ir culla casacca cun scrotta.

Ad in auter vischin de Breil, che haveva medemamein bucca cuntentau els, han ei dedicau il sequent vers:

Cheu stat Statthalter Giacum pign,
Il pli gron nar de finadin.
El va adina cun la pischada sin maun,
Sco sche negin autar havess ni pischada, ni paun.


7. Dumengia de gromma.

La sera de dumengia de gromma maven ils mats sin in chrest sper il vitg, nua che ei era ils pli pauc baghetgs, e fagievan si in ne dus gronds casets; grad sper ils casets vegnev' ei tschentau si dus beuns ne aissas, che pendeven plitost engiu. Las schibas vegneven resgiadas ord lenna dira, il pli badugna; ellas havevan la grondezia ded ina buna palma maun d' in umm, stuevan esser bein rodundas, plattas et à miez vegnev' ei ei fatg ina rusna, ellas vegnevan sechentadas bein, e mintga mat procurava de haver de quellas ina entira corda pleina. La Domengia sera, cura ch' ei era tuccau d' Ave Maria, vegnevan ils mats si ensemen sper ils casets. Mintgin haveva ina lontscha de dua bratscha e miez lungezia. Cun cantar, grir e giblar vegnev' ei lura dau fiuc als casets. Ei prendevan las schibas e catschaven ina alla gada orsum la lontscha, teneven lu quella el fiuc, entochen ch' ella era sco burniu; lu prendeven ei spert ora e sdermenaven ella dal beun, ne dala aissa giu, ch' ella vegneva libra dal fest, e mava sco in paliet dellas plauncas giuedora.

L' emprema schiba dedicava il mat, che betteva, à la mumma de casa. Bettent la schiba clomava el:

Schiba, scheiba! pegliai, pegliai quella, che ha dau la tscheina!