Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/228

204 Kinderspiele


39. Il gat e la miur.

Ils affons formeschan1 in rin pegliont meun. In stat il gat, in auter la miur. Cheu cuorra la miur tras il rin, et il gat sto cuorrer suenter e pigliar ella. Ha lu il gat pegliau la miur, sche staten dus auters quels. 5

40. Hotta holla.

Ils affons van en in nuegl, fertont che in stat avon quel. Ins siarra igl esch. Quei affon, ch' ei avon il nuegl, cloma: „Hotta holla! Hotta holla! amiez nuegl!“ Ils affons, ch' ein se serai en il nuegl, van lura tuts amiez il nuegl. Cheu cloma igl affon, ch' ei avon nuegl: „Hotta holla! mai! Hotta 10 holla! jeu vegn!“ Cura ch' igl affon gi: „Hotta holla! mai!“, sche ston tuts ils affons sezuppar. Cura ch' el gi: „Hotta holla! jeu vegn!“, sche arva el igl esch, stat sin la sava, schent in num d' in affon, ch' ei sezuppaus, e lu sto el dir, nua che quel segi. Ha el lignau, sche sto lez lura star il niev Hotta holla, schiglioc sto il veder Hotta holla star de niev. 15

41. Andie.

Ina petga, ni in cantun casa, ni era in lenn de clavau vegn numnaus la liberaziun. In affon stat sper quella petga, fertont che tschels van a sezuppar, ma bucca ord d' in cert cirquit. Cura ch' ils affons ein zuppai, sche daten ei in griu. Lura sto igl affon, il qual stat sper la petga, vegnir ad 20 encurir tschels. Aschi gleiti, che quel a catau ad agur in, sche clom' el: „Andie! andie! e di il num d' igl affon. Tschel sto era rispunder e gir: Andie! andie!“ Lura cuorren omisdus encunter la petga. Po igl affon, il qual ei vegnius pegliaus, tuccar igl emprim la petga, sche sa el puspei ir a sezuppar, schiglioc sto quel star leu e tschel po ir ad encurir in auter. 25 Ha el lura enflau in, sche cuorren omisdus sper la petga. Po il pegliau vegnir igl emprim sper la petga, sche ei igl emprim pegliau liberaus. Aschi va ei, tochen il davos ei pegliaus. Quel, ch' ei vegnius pegliaus igl emprim, sto star il niev andie, sch' el ei bucca vegnius liberaus. Eis el aber vegnius liberaus, sche sto il veder star de niev andie. 30

42. Combarscholla.

In affon sesa giun plaun e vegn numnaus retg. Tschels staten entuorn quel. Il retg sto haver ina cucla. Ussa gi el: „Combarscholla! Combarscholla!“, … numna il num ded in affon leu present, e dat à quel la cucla. Quel prenda quella e cuorra suenter tschels affons, ils quals fuin, e trei la 35 cucla sin quels. Tucca ei in affon, sche sto quel star il niev retg.

43. Tat vegl.

In affon schai giu pleun, figient stgisas de durmir. Ils auters affons vegnen lur vitier il tat vegl, schent: „Vuilo! vuilo! il tat vegl!“ Ussa

  1. ed. formeschau