Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/106

82 Märchen

pli veglias fetg malcuntenzas e plein gretta han ei chitschau la princessa giu ella stiva dil hortulant, leu stopi ella star cul spus. En zaconts dis ha il retg envidau en ses schienders ded ira en siu uaul à catscha. Era il Tignus ei per camon dil cavagl ius culs dus auters sin quella 5 catscha. Mo ad el veva il retg dau il ménder cavagl, ch' el veva giu en nuegl et ils auters levan gnanc ira cun el. Quei ha il Tignus fatg, sco sch' ei fussi ad el tuttina et ei, enstagl ira suenter als auters, ius en nuegl tiel siu cavagl. Quel ha cumendau ad el, de beter giu sia pial uors, e dau ad el la pli bialla vistgadira de prenci. Lura ha il cavagl detg al 10 giuven, el deigi semeter sin el et el ei galoppaus ora egl uaul. Cun pauca breigia ha il Tignus giu mazau ina roscha salvischina, et ei bein gleiti vignius tier ils dus quinaus; quels vevan eunc bucca toc e seturpiaven terribel, d' ir à casa. Perquei han ei suplicau il Tignus, ch' ei enconoschevan buc, de dar empau de sia salvischina ad els. „Jeu vi dar tut quei, ch' jeu 15 hai sitau“, ha il giuven detg, „sche vus deis ils meils, che vus veis retschiert … de vossas dunneuns!“ Ditg han ils prencis sedustau; aber finalmein, … vesent, ch' ei stuessen schiglioc ira cun nuot à casa, han ei dau ils dus meils d' aur. Per tard la sera, cura ch' ei era stgir, ei il Tignus turnaus el marcau, ha priu il cavagl ziep ord nuegl et ha mess en il siu. 20 La vistgadira da prenci ha el tratg ora et ha turnau a sezugliar ella pial d' uors; aschia eis el turnaus à casa. Sia dunna ha giu in grond displischer de ver, co ses quinaus turnaven cun reha catscha à casa, duront che siu um stueva vignir cun nuot. Tiella secunda catscha, ch' il retg ha envidau en ses schienders, ei il Tignus puspei ius, nunditgont il rugar de sia dunna, 25 che leva bucca puspei stuer seturpiar avon igl entir marcau. Era quella gada ha il cavagl turnau a dar ad el la vistgadira de prenci e cavalcont el ora egl uaul, vess negin detg, ch' el fussi il Tignus. Tras agid dil cavagl ha el gleiti giu in bi diember salvischinas. Vi encunter sera ein ses dus quinaus puspei vigni tier el, ch' ei tenevan per in cavalier jester e 30 han suplicau, de dar ad els entgins tocs salvischina, essend ch' ei hagien sitau nuot. „Mo sut ina condiziun dundel jeu quella gada puspei mias salvischinas … à vus e schiglioc buc!“ ha il Tignus respondiu, „Sche vus scheis giu caultschas e miu cavagl sa dar à mintgin in pei el tgil!“ Per bucca stuer ir cun meuns vits à casa, han ils cavaliers fatg, scol Tignus dumondava 35 et il cavagl, che veva cumondau al Tignus de far quei, ha dau à mintgin ina el tgil, che las nodas dil fier eran per perpeten ella pial de ver. Turnaus el marcau ha il Tignus puspei midau cavagl e vistgadira et ei ius tard la sera cun siu tgoli ziep à casa. Bucca ditg suenter ei rut ora ujarra et il retg cun ses dus schienders prencis ein i tiella schuldada, il 40 hortulant ha el gnanc clamau sut las armas. Cura ch' il Tignus ei ius in di tier siu cavagl, ha quel fatg trer en el puspei la vistgadira de prenci, e detg: „Oz dat ei ina battaglia denter il retg e ses inimitgs et ils nos piarden. Semetta ussa si mei, e tras miu agid vegnies ti a bater ils inimitgs;