Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, I.djvu/764

Igl Eremit S. Sigisbert 735

Exclom' in catschader de fina manonza,
„Danunder la forza de ventscher, confunder
La rabia dils tgauns e dils urs? Di danunder.“
Co vegnes ti cheu enten questa vallada?
140 Il pievel ei paupers, la selv' isolada.“
Il pader rispunda: „Signur cun lubienscha,
Il Segner conserva quels ch' han la cardienscha,
Perves' ils glimaris, nutrescha l' utschleglia,
Ed èstga cun puorla perfin vermaneglia.
145 E mia persuna cun pauc secontenta.
La veglia dil Segner adina daventa.“
„Mo tgi ei quei Segner, che regia, commonda,
Nutrescha las bestias?“ il Niebel domonda.
„Quei Diu buntadeivel,“ il Pader rispunda,
150 Avdescha la terra, las steilas e l' unda.
El regia, protegia l' entira natira,
Sustegn il rihun ed il pauper, che plira.
Siu spirt e siu bratsch ein la spira fermezia,
Siu cor e siu égl la compleina carrezzia.
155 Quei Segner ha oz defendiu il glimari,
Schibein sco 'l proteg' in carstgaun
solitari?“
Cun questa risposta sevolva, banduna
Il pader la catscha — va tier Nossadunna,
Semett' en schanuglias avon la Signura
160 E cont' ils ufficis cun fiuc e ramura. —
De quella manonza signur e fumeglia
Surstat e protesta, rient sesmerveglia,
Vesent' il curtin, il sontget, la casetta,
Allura puspei sin la catscha semetta.
165 Silenzi regeva sil prau solitari,
Il pader suspira en siu sanctuari:
„Eis ei o Signura, negliu il pusseivel
D' enflar in desiert, in cantun ruasseivel!
Pertut la rueida dil mund e siu tenti, —
170 Dentont tia veglia, o Segner, daventi.“
La notg terlischavan tizzuns e cazzolas
Sils Cons, sin la Furca e giun Carcarolas;
Ed aunghels cun rassas blihidas e brinas
Sunavan las tibas, cantavan mudinas.
175 Il Sogn che vegliava udint l' harmonia
Sentev' en siu cor ina dulscha legria
E scheva: „la veglia dil Segner daventi.
Sche bien pia batter cul mund e siu
tenti.“