 |
Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. | |
682 G. Antoni Bühler
Tell (a Baumgarten).
Pli lunsch ei miu agit buc necessaris.
En quella casa mo intrei, leu stat
Il Stauffacher, in bab de tut ils paupers.
— Mirei po, cheu ei el gie sez — vegni!
(Van enconter el; la scena semida.)
La vendetga.
(Aus Il Cudisch de Legier da Gerold Eberhard, Emprima part, Cuera, 1865, p. 159 f.)
Mazau ha siu signur
Il rustic servient;
Staus fuss il servitur
Sez cavalier bugien.
5 El ha quel stiletau egl uaul leu en il stgir; il tgierp ha el sfundrau el
Rein profund segir.
[p. 160] Et uss, cugl armament dil cavalier ornaus, ei el lu sil moment sil bel
cavagl montaus.
Vul ussa galopar en prescha sur la punt; cavagl vul buc passar, ad
10 ault sesaulz' el zun.
Ils spruns ded aur el dat uss al cavagl stinau; mo quel cun spertadat
el flum ha el smanau.
Cun peis e mauns el ha uss sedostar voliu, mo 'l grev curass, quel ha
a funds uss el teniu.
La quacra a ses affons.
(Aus Il Cudisch de Legier da Gerold Eberhard, Emprima part, Cuera, 1865, p. 173 f.)
Ault stava sil prau il madir risdiv,
Curclava la quacra en siu igniv.
Fatschentas han quella manau ord vart,
A casa la sera vegn ella pér tard.
5 Cheu clomman ils pigns cun tremblont suspir:
„O, mumma, da cheu nus stovein fugir!
Il rustic signur, che posseda quest prau,
Cul figl speras vi cheu ei ius; ha plidau:
„Segar quest risdiv nus stovein avon di!
10 Emposta vischins spert cun faultsch e risti!“
„Aunc temps eis ei“, di lu la quacra, „quei sai!
Buc spert ein vischins cun servetschs paregiai!“
