Pagina:Catullo e Lesbia.djvu/299

annotazioni.

293

Pag. 190.          Nunc, cæruleo creata ponto.

Venere nata dalla spuma del mare, onde fu detta Afrodite.

Si tamen in medio quondam generata profundo
Spuma fui: gratumque manet mihi nomen ab illa.

Così Ovidio nelle Metamorfosi; e similmente nei Fasti:

Sed Veneris mensem Graio sermone notatum
Auguror: a spumis est dea nata maris.

Nella Vigilia di Venere:

Tunc cruore de superno spumeo Pontus globo
Cærulas inter catervas inter et bipedes equos
Fecit undantem Dionen.

Ibidem.          Quæ sanctum Idalium, Syrosque apertos.

Teocrito aveva cantato:

Ά δέσποιν’, ἅ Γλγὡς τε καὶ Ἰδάλιον ἐφίλησας
αἰπεινόν τ᾽ Ἕρυκ’ ἂν χρυσὼ παίζοισ’ Ἀφροδίτα

ed esso Catullo nell’Epitalamio:

Quæque regis Golgos, quæque Idalium frondosam.

Syros apertos vocat hoc loco Catullos Syros superiores, idest Assyrios. Iustinus, lib. I. Assyrii, qui postea Syri dicti sunt. Assyriorum vocabulum longe vetustius esse nomine Syrorum, etiam e sacris constat literis.

Per Venerem Assyriam fuerit utrum intelligas, cælestem, de qua Herodotus, seu Anaitin, cujus cultus a Persie propagatus ad Assyrios ac reliquas ditionis Persicæ gentes, seu denique Atergatin, quæ et Dercelo; nam hæc etiam Babyloniorum quondam fuit dea.

25