 |
Questa pagina è stata trascritta, formattata e riletta. | |
| 70 |
La stagiòn ’e jère dure,
fra menàus e boscadórs;
ògni sère, daspò vóre,
jò pensavi a mónt di Crôs.
E, par consolàmi un frègul,
mi vignive di çhantà:
’o çhantavi sòt lis stèlis
oplalélile oplalà!
Tòr i Sants ’o impachetavi
lis més strazzis e i sparàgns,
’o butavi il sac in spale,
e, a traviàrs, i miéi argàgns.
Pojâd pîd apène in Stali
e sul pàs di mònt di Crôs,
’o sberlavi: Itàlie! Itàlie!
tant ’o jèri seneôs;
