Pagina:Carletti - Poesie friulane.djvu/74

60


(Se crodés che jò çavari,
jò çavari par amór,
cumbinànd cuàlchi lunari
par tignimi in bòn umór.

Ma il mio mòcul al fâs bòre,
e il murbìn al è svampîd;
ògni sère, a di chèst’óre
’o mi sint flap e insurîd.

Il destìn che nus sta sóre
cui pò mai, cui pò savé?
Ma il domàn al mi fâs pére
pui di jir e plui di ué).

          Tu sés viéle, tu sés plète,
          tant tu tòrnis, benedète,
          ançhimò a la tó stagiòn,
          cu’ la cràssigne e il bastòn!