striscinin la só uàrzine tremènde, fra il clamór
e il rebèl. L'Òmbre 'e passe sul çhar, e il gran versór
al sglòve, al sònçhe, al ròmp, al smóv, al svièrse, al sdrume
il mònd invidrignîd. E sang, sang rûd al fume
dai agàrs...
Èco, usgnòt, daspò mil e nuvcènt
e cuìndis agn, in mièz dal dolór, dal spavènt,
al sucêd il meracul. O sul fèn di une stale,
o fra i pezzòts in une sufite, o in un sotsçhale,
o in un gran camaròn di ospedàl, o sul pàs
di une puàrte siarade, in cuàlchi andròne, al nàs
al nàs un'altre vólte! Ma plui pùar, ma plui
meschìn. Dal paradîs vègnin jù viàrs di lui
tançh àgnui, a paralu dal frêd, e duçh in zir
'e çhantin une nine nane, che jé un suspìr
di amór. La stèle 'e slûs, e semèe une róse
di fug bampànt, besòle tal scur, maraveóse.
