Scuàsi al è impisulîd, che us dòi tré sclòps insième
lu dismóvin di bòt: bum! bum! L’ancòne ’e trème
e ribòmbe di lung. De bande dal Lusìnz
al tarlupe e al brunlule; e lajù, sui cunfìns
de marine di Grào, un lusór al s’impìje
tanche di une fornâs, e un raj di lûs al spìje
in te fumate. L’òm al si sçhasse di orór,
dapîd l’altàr e al dame disperâd: "Oh Signór,
oh vó Signór judàimi!" e çavariànd di fiére
e sanglotànd al sbat il çhâv cuìntri la piére.
Al jère vignûd jù légri dal sò paîs
sòt lis fiéstis, cun t’un par di çhartis di dîs
cusidis tal gilè, par viódilu, magari
di sfrôs, e saludalu un minûd. Lui, il pari,
