Pagina:Carletti - Poesie friulane.djvu/52

38

Lu à vidûd, lu à sintûd ognun. Ad alt la bièle
bandière 'e slûs: Italie — Vitòrio Emanuèle!


Il grîs imperadór dai mil pichâds, la gnòt,
dòpo il prim pisulà, dismovinsi di bòt,
fòrsi ch’al si domandi, déntri il palàz ch’al trème,
ce orènde sòrte mai lu lèj, fin l’òre estrème,
a la fòrche, a la strage, al sang, fin l’ùltim flâd....
Ebèn, simpri di sang si à nudrîd libertâd,
umanitâd, justizie! La prepotènze infame,
sènze misericòrdie e sènze féde, ’e clame
un svindìc; e svindìc si farà d’ógni ingiàn,
d’ògni supiàrbie, d’ògni barbaritàd. Domàn,


doman.... Oh l'albe sante, oh l’albe dólçe e pure
de pâs, dòpo la pròve! Sul sclarì, la frescure
fâs come sgrisulà la campagne; un sussùr
di frasche, un çisicà di nìds, fra lûs e scur;