lontàns di çhase, lontàns dai amîs
e dal tresièt, capitâds sù in malòre
fra i grèbanos, svojâds, redrôs, scunîds.
’O spièti su di un clap, che suni l’òre
di gnòt, e ’o pólsi un flâd, e ’o çhali il crèt
de Amariane che al slûs còme une bòre,
ançhimò a lung sul cil làmpid e nèt.
Cualchi stèle, ne sì ne nò ’e trimòle
ad alt, cun t’un lusignamènt cujèt.
Fra i stèrps di rôl e di noglàr vongòle
l’ùltime bavesèle, svintulànd
un bòn odór di fèn che mi consòle;
e, a fil de bave, s’intive, di cuànd
in cuànd, la vôs de But, clare, lontane,
che dismònte la grave çhantuzzànd.
