Oh strussià, lambicassi dut il dì,
e no vé mai finîd co jé la sère,
e ògni dì, ògni stagiòn, ògni an cussì!
“Signór, Signór scoltàid la mé prejère!
indurmidîle vó, Signór, se us plâs!
cujetàid chèste fie che si dispère!
dàimi un’òre, une sòle òre di pâs!"
Sul jèt di matrimòni un raj di lune
si é distirâd; te andròne dut al tâs.
La bisnòne pleade su la scune
va figotànd la nine e çhantuzzànd
cualchi nàine sòt vôs:
Jè vignude une plojute,
e a bagnâd chèl polezzùt,
j’ à bagnade la codute,
lui l’a fat il tabarùt.
