Pagina:Carletti - Poesie friulane.djvu/142

128


se ur molàis fil! Us jèntre drèt in çhase il demòni.
Scalmanis, rabiosèz, matèz, secònd che trai
la musse. E no ’nd’è une, une che no rasòni
di dotór e no us mèti tal sac, còme cocài.

Il miéj al è, se tachin a fàus bati la lune,
lassalis petezzà di grinte, fin che àn flâd;
e fà simpri il contrari: no tègnin dur nissune.

A pensaj’ ben, dal rèst, chéi çhâvs al è peçhâd
no dopraju. Sarès di ofriju a la Comune,
magari dòme a imprèsi, par bati jù il pedrâd!"