Pagina:Carletti - Poesie friulane.djvu/110

96


Jò lu consèj, lu prèj, lu çhastìi, ’o fâs pròve
di çhòj’ la man. E pur, sul moment di schivà
un pericul, s’al alze dòme la vôs, no zòve,
mi pâr scuàsi ch’al véti resòn. Dal rèst, cui sa,

cui sa se la mé barçhe, a l’òre che il soréli
si bòne, cu’ la vèle tindude a i’ùltim flâd
di àjar, no véi pâs, sul mar lìs tan’ che un spiéli?
Ma il barcarùl, alòre, al sarà zà inneâd.