Pagina:Calendar ladin 1914.djvu/17

I
'N grum de crëus̄es vëig-uŋ dlonc,
De pitles, de grandes y 'nce de mesanes,
De sas, de fiër y mò plu de lën,
Dutes metudes per recòrt dela puer-anes.

II
Te 'n piz 'n vëig-uŋ na pitla, stlöta,
'L fèš prešión y mèl al cùer,
Tan burta semöi-ela y tralašèda:
Ch'la crëus̄ ie segúr metud' a 'n puer'.

III
N' autra tela prima lèrc y lingia,
De sas, superbia, — semöia 'n pavon;
Se laša mirè da duta la ḡënt:
Ch'sta crëus̄ ie segúr de 'n gran ricon.

IV
'Nce je son' pitl y mèl udù,
Mè me metrà-ŋ dala pitla pèrt,
Y a chel gran ricon tla-su
Metrà-ŋ 'n sas tela prima Ièrc.

V
Ma ne te fè mè nia da-in-òra,
Še t' ies puere, mè-drë no bradlè,
On duč na fòssa scura y strënta,
'L ḡòva puec a se lamentè.

VI
S̄e t' ësses 'mpö de na crëus̄ sun fòssa
Dut l' an̄ adòs 'n gran dlacion,
Per chël te fès̄ 'mpò 'l surëdl,
La luna y la stëiles la luminazion.

T. P.


'L pëtler.

I
Me tulës-pa pu Idie dal mont,
Pò ëss-i al manco pès̄ y ghenèda
Dò ches̄ viver plën de mesèria,
Je puera persona desfurtnèda:
Mustrëde pietá
De mi puvertá!
II
L' an̄ passà m' ie mort mi père,
L' oma n' è-i böl' giut no plu,
Parënč, cunèšënč, frèdes̄ o suráns
N' è-i mèi abù no cunešù.
Son dlonc udià,
Da duč schivà.