Pagina:Calendar ladin 1912.djvu/10

44 La stòria de’ n vödl y de si musat. (Metud’òra da Segnênr Batista.) Zacán fòve-l ’n bon vödl, da-uğín da utant’ ani, griš, sà-ŋ bën, y las; ’l udòva föter puec y audíva mò mancul; pò òve-l mò tan d’ autri deföč, che ’ŋ à, can che ’ŋ ie vödli. Ma del röst s’ en stašòve-l bën; ’l fòva anzi ’l mağer paur del luec. ’Nchina mò òve-l vivù zënza tan de pensieres y festideš, böl chiet y cuntënt, y davia de chël fòve-l unì tan vödl. ’L fòva pò ’n drë’ bon crestián, ’n gran amíc di pröveš y di capuzíneri; y can che i univa a petlè, i dašòve-l for de böla gran turnèdes de smauz; per chël òve-l ’nce la benedešión te cësa y dlonc òra per si campagna.

Ma audíd’-ma cò che la i ie suzeduda n’ jëde. ’N dí òve-l ciarià sú si mušát per menè na sama de uele te na cësa de ’n gran segnëur, bën de bò’ da lonč da si paöš. ’L se mët ’n streda, va böl plan dan òra, y se tira dò ’l mušát tela ciavazina; ugne tant muesse-l petè ’n pitl svèi y trè ’m pue’ plu tel zigl, che ’l s’ òva menà ’ntëur la man drëta, arğá che ch’la frèda de na bösta univa tan plan dò y s’ ëssa gën fermà ugne mumënt. ’Nši va-l böl plan inánt zënza cialè no ca, no dla, mè-drë ’nši sëura pensier, y ruva ’ngalin te ’n bòsc. Ta möz ’l bòsc, pròpi ulà che ’l fòva ’l plu toc, stašòva trëi capuzíneri schendui danter i rames y la daša; i teniva i braces ’n crëuš sul piet, ’l cë dan ğú, y sëura-via s’ òv-i tra la capuza. Ala semöia paròve-l trëi bon coši, adös de puere grames, anzi schèše trëi vöre eremíč. Vo minerëis, che chiš trëi capuzíneri sibe stač iló a cunšidrè ’l ciel y la stëiles, y a fè penitënza. Ma dëss-i pròpi ve-l dì, chi che ’l fòva, y per cie ch’ i stašova ’nši iló? ’L fòva trëi lèreš, furníi da capuzíneri, y i stašòva iló a passenè sú a ğënt per pudëi i scašinè òra.

Èco, žën ruva iló nòš bon vödl cun si mušát, tan dala mesèria, che ’l ëss’ menà piciá a duč auter ch’ a ’n lère furnì da capuziner. Ma la vöciáia de ch’l bon còšo i à ’mpò fa ’m pue’ de ’mprešión a chi cueres del röst tan dures y crudiei. Cie se ’mpëns-i de fè? D’ i tò ’l mušát cun sama y dut, sà-ŋ bén, ma cun böla maniera y zënza i fè tëma o ’l sprigulè. Anzi un d’ ëi, che fòva ’n drë minción y bon da cuienè la ğënt, se-l’ à riëš ’mpessèd’ òra, cò ch’ i pudëss’ la fè franca y ’mpò mè-drë fè ’n pitl gspas. Cò fèše-l? ’L i va dò böl mugöl al bon vödl, che fòva d’ intánt passà via zënza i usservè, y i autri doi i vën böl plan dò ad ël. Pernanche ’l pöia ’l mušàt, slonge-l böl mugöl y böl a chiet la man sëura ’l mušát via, y desciola te ’n mumënt la ciavazina, ma cun na franchëza y na svaltëza única. ’L mušát rösta destacà zerúc, y ’mpö d’ ël se taca ite ’l lère. Riëš se tire-l ğú la capuza, ficia ’l cë tela ciavazina, se-la tën drët bën