Cammina chiù de trotto, che de passo,
E porta pe fi a l’acqua co l’arecchia.
Ma nce perde lo tiempo,
L’opera e la semmenza;
Tutto è fatto a lo viento,
Tutto è jettato a maro;
Fa quanto vuoi, ch’è jota;
Fa designe e modielle
De speranze, de miereto, e de stiento,
Ch’ogne poco de viento
Contrario ogne fatica jetta a terra.
A la fine, te vide puosto nante
No boifone, na spia, no Ganemede,
No cuojero cotecone1,
O puro uno, che facce
Casa a doi porte, o n’ommo co doi facce2!
Fab. Frate, me dai la vita!
Cride, ch’aggio mezzato
Chiù sto poco de tiempo,
E chiù sta vota sola
De tant’anne, che spiso aggio a la scola.
Consurta de dottore:
«Chi serve ncorte a lo pagliaro more».
Jac. Hai sentuto, che sia no cortesciano;
Siente chi serve mo de vascia mano.
Piglie no servetore,
Bello, polito e nietto.
Che sia de bona nfanzia.
Fa ciento leverenzie,
- ↑ Villanzone, ingrato.
- ↑ Chi acquista favore col mozzo di sua moglie. Casa o Poteca a dote porte «per indicare, — scrive Partenio Tosco — , che, quando il marito entra per una porta, l’adultero se ne va via per l’altra» (o. c., p. 258).