Accossì priesto, dì, te fece mammeta? —
Vide buono st’ordegna?
Fab. Io lo veo, ch’è roagno,
Adove se porifica l’argiento.
Jac. Tu nge aje dato a lo pizzo;
L’aje nnevenato a primmo!
Fab. Commoglia, che non passa quarche tammaro1
E fossemo portate a no mantrullo!
Jac. Comme si caca sotta!
Tremma securo, ca non è de chelle,
Dove se fa la pasta,
Co tanta marcancegne,
Che tre decinco2 resceno tre legne3!
Fab. Ma, dimme: a che l’aduopre?
Jac. Pe affinare le cose de sto munno,
E canoscere l’aglio da la fico!
Fab. Aje pigliato gran lino a pettenare!
Tu nvecchiaraje ben priesto,
Ben priesto tu farraje li pile janche!
Jac. Vì ca nce’ è ommo nterra,
Che pagarria na visola e na mola4,
Ad avere no nciegno, comm’a chisto,
Ch’a primma prova cacciarria la macchia
De quanto ha ncuorpo ogn’ommo.
De quanto vale ogn’arte, ogne fortuna,
Perchè cca drinto vide
S’è cocozza vacante, o si nce’ è sale,
Se la cosa è sofisteca o riale.
Fab. Comm’a dicere, mo?
Jac. Siente fi mponta,