 |
Questa pagina è stata trascritta, formattata e riletta. | |
| liber primus. | 333 |
VI.
AD HERCULEM STROZZAM.
Audivi, et timeo ne veri nuncia fama
Sit quæ multorum pervolat ora frequens.
Scin verum, quæso? scin tu, Strozza? eia age, fare:
Maior quam populi, Strozza, fides tua sit.
An noster fluvio misere?... (Heu timeo omnia! at illa
Dî prohibete, et eant irrita verba mea;
Et redeat sociis hilari ore, suasque Marullus
Ante obitum ridens audiat inferias).
Fama tamen vatem, sinuoso vortice raptum,
Dulciloquam fluvio flasse refert animam.1
Scin verum, quæso? scin tu, Strozza? eia age, fare:
Maior quam populi, Strozza, fides tua sit.
Ut timeo! nam vana solet plerumque referre
Fama bonum, at nisi non vera referre malum.
Quamque magis referat sævum, crudele, nefandum,
Proh superi! est illi tam mage habenda fides.
Quod potuit gravius deferri hoc tempore nobis,
Qui sumus in Phæbi Pieridumque fide,
Quam mors divini (si vera est fama) Marulli?
Iuppiter! ut populi murmura vana fluant.
Scin verum, quæso? scin tu, Strozza? eia age, fare:
Maior quam populi Strozza fides tua sit.
Nam foret hæc gravior iactura mihique tibique,
Et quemcunque sacræ Phocidos antra iuvent,
Quam vidisse malâ tempestate (improba secli
Conditio!) clades et Latii interitum,
Nuper ab occiduis illatum gentibus, olim
Pressa quibus nostro colla fuere iugo.
Quid nostra an Gallo regi an servire Latino,2
Si sit idem hinc atque hinc non leve servitium?
Barbaricone esse est peius sub nomine, quam sub
- ↑ Michele Marullo, nato in Grecia ma educato ai costumi e agli studî d’Italia, autore di lodati versi latini, morì veramente sommerso nel fiume Cecina in Toscana, mentre tornava dall’aver visitato in sua casa Raffaele Volterrano, nel 1500.
- ↑ Allusione alla conquista novella, e da parere allora definitiva, che i Francesi avevano fatta del ducato di Milano.
