![]() |
Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. | ![]() |
516 | antologia poetica provenzale |
SIMIN PALAY.
(1874).
CASE!
Que-t salùdi, Casete au teyt rouye e puntut
Oun badou lou me pay, oun soy tabé badut,
E doun, coum u pa d’oelhs, las frinèstes m’espien:
Case sourtide tros à tros dou cap dous digts
Dous payrans tan balénts qui droumen esmudits.
Adare, s’ou pienén dou poev oun touts s’abien.
Que-t salùdi, maysou, qui pòrti toute en vou!
Qu’ès tout 50 qui m’endol e toute ma gauyou;
Qu’ès lou casau toustém bagnat de poesie;
Ma Iute que tién toute enter-miey tas parets,
Qu’ès l’endret lou mey bèt enter touts lous endrets,
Casete, qu’ès lou cout lou mey berov qui sie!
CASA MIA.
Salve, o casetta dal tetto rosso e acuminato, ove mio padre nacque e dov’io nacqui pure, e di cui, come due occhi, mi spiano le finestre; dimora a poco a poco fabbricata dagli avi si laboriosi, a quest’ora muti e dormenti, sul declivio del colle ove andiamo tutti. Salve, casa che io porto tutta in me, che sola m’addolori e sola fai la mia gioia, bene familiare sempre bagnato di poesia; la mia vita sta tutta intera fra le tue quattro pareti; fra tutti i luoghi, tu sei il più bello, o casetta, 0 cantuccio il più gentile di tutti.