Pagina:Antologia provenzale, Hoepli, 1911.djvu/417


antologia poetica provenzale 411


Lou crid toumbo e boumbo
Tras mar, plano e colimbo;
Sourtènt de la toumbo,
Lous viels souvenis se soun revieudats.
Routo es la cadeno
Que mord la coudeno;
Fiers, à cha centeno,
Lous esclaus de ier s’adrechoua souldats;
E, pèr la patrio,
Toutes van coutrlo,
Lous omes de bo
Qu’an crida: Tabò!
La lucho s’esbrando,
Novo, torto, grando.
L’armo nostro brando,
Noun lou terre atri de muertre e de sang...
Foro la guerro auto!...
L’armo es la paraulo.
E deja se traulo
Vers soun frejoulun lou funebre issain.


il grido cade e rimbomba a traverso mari piani e valli; uscendo dalla tomba i vecchi ricordi si sono svegliati, E’ rotta la catena che morde la schiena; gli schiavi di ieri, fieri a centinaia, si drizzano soldati; e per la patria vanno tutti a frotte gli uomini, i veri uomini che han gridato Tabù! La lotta s’impegna, nova, forte, grande. La nostra arma fiammeggia, non il ferro avido di strage e di sangue. Fuori la cattiva guerra l l’arma è la parola. E già fugge verso il suo gelido asilo lo sciame funebre.