Pagina:Antologia provenzale, Hoepli, 1911.djvu/32

26 antologia poetica provenzale


— Mounté vas.....
— De ti mort la plaço es caladado!
     Ce qu’es viéu te prègo d’à-ginoun.
     Digo-me se sies ome vo noun...
     Laisso-me, qu’ acabe ma journado.
— Mounté vas.
— Digo-me qute gous a toun bèure;
     Dins toun go n’escumo pa lou sang?
     Digo-me se quand trisses lou pan,
     Creses pa de car faire toun vieure.
— Mounté vas.....
— La susour e lou lassi t’arrapo:
     Arrèsto! Toun coutèu embreca,
     O bourréu, pourrié proun nous manca,
     E malur, se la vitimo escapo!


Dove vai..

Dei tuoi morti la piazza è lastricata, i viventi ti pregano a ginocchio, dimmi, sei uomo o no? — Lasciami finire la mia giornata.

Dove vai..

Dimmi, che sapore ha la tua bevanda, nel tuo bicchiere non spumeggia il sangue? Dimmi, quando rompi il pane, non credi di nutrirti colla carne degli uccisi?

Dove vai.

Il sudore e la stanchezza ti invadono. Fermati! Il tuo coltello è intaccato, o carnefice potrebbe fallire e, sventura, se la vittima fugge.