Pagina:Antologia provenzale, Hoepli, 1911.djvu/221


antologia poetica provenzale 215


De vèire la sèuvo descèndre
Ornine un glavas, e s’escouiscèndre
E trestoumba, de baus en baus, en brounzissènt
Que lasié pòu, J’aquéli mourre
Lis estajan, vague de courre,
Cresènt que lou Ventour s’amourre.
LI bouscatié de Branto e de Mount-Brun, ensèn
Bramavon: Quau es lou massacre,
L’abandouna de Diéu, lou sacre,
Qu’ avalanco li mèle, amount au troun de l’èr?
Fau avé souna paire e maire,
Avé ’no Fado pér coumaire,
O s’èstre vist pèr desmamaire
Li chamous banani, lis ourse e li cat-fér!
Nóu juur à-de-reng tabassère
Cdume un perdu: di liane dóu se. re
Cènt coup en resquihant manquère cabussa:


Nel veder cadere la foresta, rotta a pezzi, e saltare di balza in balza con fracasso, da far paura, gli abitanti di quelle montagne fuggono velocemente, credendo che il Ventoux precipiti. I boscaiuoli di Brantes e di MontBrun, insieme ’ ridavano: Chi è il distruttore, l’abbandonato da Dio, Il maledetto che distrugge i larici là, in alto? Bisogna avere ucciso padre e madre, avere una fata per comare, o aver avuto per nutrici i camosci cornuti, gli orsi o i gatti selvaggi 1 Nove giorni consecutivi colpii come un pazzo, dai fianchi della montagna poco manco cento volte che. strisciando, non piombassi nell’abisso,