Pagina:Çittara zeneize 1745.djvu/308

PAOLO FOGLIETTA.


I.

Q
uando de scœuggio in scœuggio va Maitiña,

Accœuggiando patelle, gritte, e zin,
L'ægua deven crestallo puro e fin,
E de sarâ ven doçe ra mariña:

E l'arega, e l'areña e l'erbettiña
Deven d'oro, smerado, e de rubin;
E ri pesci d'arinto brillarin;
E Nettun sença in testa se ghe inchiña.

E ro Sô, per no cœuxera, s'asconde
Ma ne fa lumme in cangio ro sò viso:
Ro vento treppa intre sò treççe bionde.

Ma no treppo zà mi, perchè m'avizo,
Che se a se vè sì bella dentro re onde,
Che a no amme sarvo lê, comme Narçizo.