Pagina:Çittara zeneize 1745.djvu/22

II.


D
A mi in fœura, e chi, mæ cœu, pensâvo,

Che a tanto fœugo poesse moǽ resiste?
Solo se, per miracoro de Criste,
Vegnisse da l’inferno ro Diavo?

Per saveira, mæ cœu, considerâvo,
Ch’hei da dâ cointo, corpo d’Antecriste?
Zà che avei tanta façça da persiste,
Dri mæ stenti che cointo me ne dâvo?

Ri mæ suoî (se ben no son ciù mê,
Che ra vostra conscençia ri ha conseigo)
Ve ri protesto e sbatto chì a ri pê.

Zà che con lô no v’onzo ni ve freigo,
Donna, ri daggo (se no pecco a Dê)
A ro Diavo. Gexo sæ comeigo!


Dre