Pagina:Çittara zeneize 1745.djvu/102

XIII.

I
n questo mæsmo dì chi corre ancœu

L’anno passao de Mazzo apointo foì
Ra bella primma votta che te vì,
Bella Lichiña, e me zughei ro cœu.

Mareito sæ re pegore e ri bœu!
Che, de guardâre lô, me persi mi.
Foisse restao de statua bello lì,
Ciù duro che uña çeppa e che un riççœu!

Che per vive in un vive così cruo,
Starǽ megio int'ri morti sotterrao,
Che tra ri vivi così mâ vosciúo.

E chi sa, se a ra fin, megio pensao,
Ti mæsma, ro errô reconosciúo,
Ti no cianzessi ancon ro tò peccao?