milanese

Carlo Porta 1813 poesie dialettali letteratura On miracol Intestazione 12 settembre 2008 75% letteratura

 
Per giustizia de Dio on giovenott
lussurios, porscell all'ultem segn,
che no l'eva mai pregn
de passà el dì e la nocc in barilott,
5el creppa, e el creppa, Dio ne guarda lor!
in vun de quij moment
che a voress regordà de nost Signor
ghe voeur on bell talent.
L'anema sciolta da la carna morta
10la va a vol vers i stell,
chè el dianzen le porta,
e in manch de quella la se troeuva al pè
del tribunal tremend
de Gesù Crist, che, brusch in volt comè,
15el ninna el cuu su on cossinon badial
de nivol prepontaa de coo coj al.
Sulla dritta l'arcangior sant Michee,
sul fà de quij che vend
el formaj in Verzee,
20el gh'ha dessora a on tavol lì denanz
carimaa, carta, penna e dò balanz.
Sulla sinistra, sora ona poltronna
de velù crèmes con i sbarr a intaj,
Soa Majestaa la Madonna
25l'assist al gran giudizzi del bagaj.
In circol dedree via come all'Arenna
dan resalt alla scenna
Cherubin, Serafin, Dominazion,
Angior, Arcangior, Tron.
30L'aria l'è lustra che la par de ras
e i angior del Signor
la parfummen sgorand con tanti odor
che per usmaj se vorrav vess tutt nas.
Gesù el ninnava el cuu, come v'ho ditt,
35perchè Michee el gh'aveva già squajaa
tutta la tiritera di delitt
del pover desgraziaa,
e, semma el dava ment a costuu chì
ch'el tremava de foffa,
40semma all'Angiol Custod che el stava lì
pass con giò i al come on usell che cova,
e semma el varda el Diavol
che scrusciaa sott al tavol
el rideva a tutt rid menand la cova.
45In sto de mezz la Mader del Signor
regordandes che el pover giovinott,
sebben gran peccator,
l'eva staa impunemanch on sò devott,
e savend ben che l'eva scritt in l'abet,
50che el digiunava el sabet
per i soeu sett dolor, e al lunedì
el ne beveva on mezz
per i sett allegrezz;
regordandes che indoss tutt quant el dì
55el tegneva el sò offizzi e la coronna,
che vedend el ritratt de la Madonna
el levava el capell,
e che andand a bordell
el scondeva a bon cunt sott ai cossin
60la serioeura, el Crist, l'acquasantin,
la se voeulta pressosa invers al tôs
e la ghe dis: Pietaa, pietaa Signor!
In grazia mia sospend
quell giudizzi tremend:
65l'è on scorlacoo, l'è vera, on peccador,
ma chè! cuntet nagott
el vess staa de toa mamma inscì devott?
Ah Signor, per sto venter
che t'ha portaa de denter,
70per quij dolor che hoo avuu in del parturitt,
per sto coo, per sti tett, per sti boritt,
per sti man, per sti brasc che t'han portaa
fassaa e nudregaa,
Signor, te preghi, abbia pietaa, pietaa...!
75Gesù Crist, che l'è a on grad de amor per lee
che in terra l'è impossibil de cognoss,
che l'è on amor che lassa fina indree
quell ch'el gh'aveva el Bazzer al vin ross,
el biassa on bott la lengua, el palpa i oeucc,
80el se carezza on poo
la ponta del barbozz, el frega el coo,
e poeù el dis: Verament
la legg l'è fada, e se dovess dà ascolt
domà alla mia giustizia
85dovarev condannall al gran torment
de vess priv de la vista del mè volt.
Ma basta per adess...
Vedaremm... Quell però che me rincress
l'è che, essend giamò mort,
90l'impegn de aveghel salv l'è on poo tropp fort.
Non ostant, per giustalla..., hoo bell e vist
con la divina ment
che no gh'è che on de mezz... Zitto lì, attent.
Mì patron de tutt coss, mì Gesù Crist,
95che col moeuv d'on mè brasc
poss fav tucc in spettasc,
mì che per vess soa divina maistaa
poss pissà in lecc e dì che son sudaa,
comandi e vuj che st'anema che chì
100la torna in del sò corp in sul moment
e, appena che l'è dent,
che la se metta in man d'on confessor,
chè ghe doo temp domà ventiquattr'or.
Dopo el se volta tutt affettuos
105alla Vergin Maria
e el ghe dis: Credii pur che hoo faa per vù
quella mincionaria
che per mè pader non la farev pù.
Scompar Iddio, i Sant, i Anger, i Tron
110i nivol, la Madonna, la poltronna,
i balanz, sant Michee, i Dominazion,
e l'anema del gioven la ritorna
in del sò corp a fà la confession.
Resta lì el Diavol, che grattand i corna
115el dis robba de ciod
adree all'Angior Custod,
e el tratta de giustizia bolgironna
la giustizia divina,
concludend che per lu el n'aveva assee
120de struziass a servill sira e mattina,
quand daj moinn d'ona donna,
sibben ch'el fuss Gesù,
el se lassava menà a bev anch lu.
Cont st'istoria, che franch la sarà vera
125perchè l'è scritta sora al Praa Fiorii,
voeuren dì i pret che gh'è la soa manera
de settass a cavall di duu partii,
idest che el sò negozi l'è provist
anch de bontaa e pietaa de Gesù Crist.