Na viva pra meisa da noza de Segn. Engl Comploj
 |
Questo testo è incompleto. | |
I.
Segnëur Premeziant y Vo duč tlo da nòza!
Scusëde! damande žën Vòst’ atenzión.
Metëde ’n mumënt da na pèrt Vòsta bòza,
De möz la furchëta, de-möz la šadón.
Ve diše-pa žën ’n valguna paròles,
Audi-l’s y teni-les mè drët bën a-mënt;
Fè mèl o fè dañ o fè rie ne Ve pò-les,
Ma anzi legrëza a chi ch’ les entënt!
II.
A dì l’ auritá, ie na mëssa nevöla
La còssa plu santa, che on sun cheš mont,
La còssa plu dëgna, la còssa plu böla;
De tan na gran còssa messóns tenì cont.
Eŋ diš che ’ŋ dës adurvè ’n pèr de sòles
Per ği a na mëssa nevöla ’nvalgón,
Magari che fossa la strèdes drët mòles,
Ne dëss-un schivè no pantán no puntón.
III.
Da chëš pò ugnun žën se fè na idèa
Dela fösta, che duč on encuei zelebrà,
Dela ueja, del gaudio de chëi da Ciaucèa,
De chëi de Palùa y d’la gran parentá.
Ma ’l prim a s’ la gòder sëis Vo, Segnëur Enghel,
Pò gòt anda Sèfa, Vòst oma, ugne böl;
Cun ëila y cun Vo Vòš bon père, bèr’ Enghel;
Na viva a dui trëi de-beriëda böl snöl.
IV.
La viva ie fata ai primes ch’ la toca,
Žën vëgn-i pra i autri böl plan dò a dò;
N’ ulës che valguni ës da dì: “La me moca,
Je fòve pu ënche pra i autri le-prò.”
Ma ši! a dui canč che sëis tlo pra sta mëisa!
Pu auter, na viv’ a ugnun de-segúr!
El vin ne me mancia, de ch’lun en ulëis-a?
De cueciun, de blanc, de linëus o de scur?
V.
Ne pòsse Ve mëter ugnun te si pòsta,
Avisa š’che sëis tlo pra mëisa metui.
Ma n’ è-pa malizia y ne fèše a pòsta,
Sun chel purdenëde! Žën sons entendui.
J frèdeš, me pèr, che dës vöster i primes,
Dò i frèdeš metonse pó rieš la suráns;
Vo, Mëin’, ëis i libri, Vo, Sèpl, la limes,
Maria y Mariana ie brovai fenáns.
VI.
Žën rat-i che toca i noni y la nones;
Che Vo, Segnëur Enghel, che chiš tira dant?
’L bën ch’ i V’ à fat n’ ie mè raineš y crones,
Ma ’l bon ch’ i V’ à ulù y Ve uel da mò inánt.
Na viva ai pröveš, chiš ie nòstra sèves,
Prad ëi dëssa ugne crestian se tenì;
Ëi lëura y se pròva y zörca š’che l’ èves
Tela vigna d’ Jdie tan de nuet che de dí.
VII.
Na viva al pröve, ch’ à fa la perdica,
Na viva pessunder i toch-el, me pèr:
Na böla perdica ie chëla che šica
Tèl föstes, che vën zelebrèdes dinrèr.
Tlo muess-i ğuntè mo na pitla paròla:
Perdiches pudonse audi minechie
Y duč à ’l dovör pò de ği a sta scola:
Perdiches y dutrines: paròla de Die.
VIII.
Žën fèš-i na viva a ch’la pitla inuzënta:
Tu ies la nevicia del mağer Segnëur!
O sibes dagnëura tan böla valënta,
Tu ès sun cheš mont de-segur dut ’l miëur.
Ma fèše-pa bën ’nce a chi pitli na viva;
Je spöre ch’ i sibe mò duč inuzënč,
Davia che si genitori ne schiva
No ’l lëur no la bria, ch’ i sibe valënč.
IX.
Na viva ai bèrbeš, na viva al’ andes,
Pò ala cugnëdes y duč i cugnëi:
Cun tan de biei guanč y tèl böla gherlandes
Mustrëis la legrëza de vöster enviëi.
Ma Vo, bèra Sèpl y anda Giudita,
Y Vo, anda Böta, y Vo, bèra Mòz,
Se fos da Nadèl, Ve menëss-i en slita :
Ihi al ciaval y pò vèl pitel smòz.
X.
A Vo, bèra Tòne, y Vo, anda Stina,
A bèra Batista y si Trèsel le-prò,
Ve fèš-i na viva, che degun ne ’ndevina,
Tan bòna y tan dëucia ch’ la ie-pa permò.
Gutweniger Alois, Gutweinger Corl!
Na viva a Vo y a Vòsta fenans!
Še un vën da Vo, depò saut-el y cor’l,
Davia che ’l spöra de pië bòna mans.
XI.
Žën anda Rusalia y anda Mariana,
M’ è ’m pue ’ntardivà, ne s’ en avëde ’mpermèl.
Cialòve, še vëighe Merzöde y Damiana
Y Cosl y anda Maria da Rainèl.
Per Vo è-i na viva a posta ’nğignëda
Y žën Ve-la fèš-i da vödl amic;
Che nòsta amizizia nen ie engatiëda,
Udòns pu dagnëura mè böle tel plic.
XII.
A Vo, bèra Sèpl y anda Maria,
A Vo, bèra Franzl y fëna da Fëur,
Na viva a duč chëi che ie entëur via,
Na viva cun vin da na drë’ bòna sëur.
Na viva ai uğíns, ai studënč y cumpagnes
Y pò ala Segnëura Prinoth de Maran,
Pò mò ai Ladurner; žën fina la tanjes,
Ma ’mpo n’ è-i finà; me audieis mò ciantàn.
XIII.
Ve fèše na viva a duč mò te n’ jëde
Y mò na plu granda per duč i parënč!
Ulësse che duč fossa tlo de-beriëde
Cun Vo pra sta mëisa biač y cuntënč.
A ulei cunšidrè ie-l na gran parentöla,
Che pòrta i cunuemes Demetz y Comploj,
Davia ch’ la ie no mè granda, ma böla,
J fèš-i na viva mò žën a dui doi.
XIV.
A duč ch’ à purvà de ğudè entëur ite,
Aciò che cheš dí vëgne òra tan böl,
Dui canč sibe pu mè tla vives stluč ite!
Rengrazie a duč pò de cuer mò böl snöl.
Ulón mò prië, che sta fösta vèd’ òra
Sch’ la ie ğita ite encuei da duman.
Die fèše unì alegrëzes da-in-òra!
Y žën Ve salud-i y Ve toche la man.