Lech sant
 |
Questo testo è da formattare. | |
Lèc sant.
Da vödlamënter fòv-el sun Mastlè no mè dut prèi, ma 'nce 'n valgún ciamps. Chëi dai prèi ḡiva böle d' anšuda sa mont cun si bestiam, stas̄òva la-su 'nfin d' autón y se zidlòva 'm pue' de capùs̄ y rèves. Zöche vödl da Fussèl s' òva 'nfinamèi fa su na tèl pitla capöla te na bus̄a.
'N dí dela Madòna d' Agóst — 'l sarà bën plu de l00 ani, — stas̄òva 'n valgún mutóns y mutáns dan chesta capöla y se-la ciaculòva. 'Ntant scumënc-el böl plan a pluḡinè. Per vöster a sosta, mucia duč ite te capöla. Se-la ciaculàn, ris̄àn y fas̄àn da mat, se pèr-i via l' auröla longia. Ne va via giut, tòl un da Sacun la tímpenes òra de fuja y 'n sona su una da bal.
I nen òva mò finà de fè 'l prim bal, che 'l scumëncia a taunè, a ḡetè y pò a tampestè drë' ala pèsta. Tampöstes tan grandes che cucies, un tëun tel auter. Te n' jëde, 'n colp — 'n tëun —, 'n teremot, — y la capöla scumëncia a arsì. — Doi ëura dò fòv-el, ulá che fòva dant la capöla, 'n lèc. Degun de chis̄ ḡëuni ne ti fòva mucià ala straufonga de Die. Truep ani dòprò audiv-uŋ mo 'n la Madòna d' Agóst dala 12 de nuet, canche ḡiva drët 'l vënt, 'l son de na pitla ciampana òra del lèc, la ciampana dela vödla capöla. Mò 'ncuei cun dí se tlama ches lèc »Lèc sant«.