Le Miraco
Questo testo è da formattare. |
Qui mai nʼ ará pa aldí gonót
Contan dʼ la véra, quʼ a dorè
Tra Ampë́z e quī dʼ Marô n bèl bót
Tra l gi e sĕ batʼ, tra l sté e plorè?
Fodára vèdla e Fóses, bī
Pasciantadůs per troep bestiam,
En fô la gáoša; intrámi rī
Vagâ vignůn co gian lʼ ešam.
In ůltim vèghi quʼ ëla nʼ pó
Plů gi dĕ quëla sórt; adu̥m
Per quëš sʼ abíni e pënsa co
Quʼ an më́sa fa pʼ r fení a slu̥m.
Olá quʼ ëi stéva fôl n sason
Tan gran quʼ cënt òmi nʼ lʼ és porté.
“Tan lonce" dige i Ampezánʼ “quʼ porton
In quatʼ r queš sas, sī noš raté.”
Marô credô dʼ avëi n contrat
Dʼ gran ůtʼ l, per quëš açèten snèl
E zënza contesté, l bůr fat
Odôn permó col di nevèl.
I quáter òmi léva l sas
Inscíquʼ ël fòs na plůma e va
Bèl lizʼ sů dërt impè dʼ gi bas
Inscíquʼ chavai quʼ nʼ a nia da tra.”
N pezòn fôi geůtʼ e nia nʼ podô
I fermé; quʼ ël fòs da tʼ mëi quʼ la mont
Intíra gis perdů́da odô
Vignůn quʼ avʼ oedli sòt la front.
Degůna spʼ ranza nʼ avi plů
I Marôi. Pasé pasávi şëgn
Pró na chašára quʼ ê da stlů
Restáda pʼ r èster bèl sërë́gn.
La cašarína odan pasan
La squíra scráia dal gran spavë́nt:
“In nom dĕ Dī, quël quʼ on důt quan
Nes tóli zënza complimë́nt.”
Mo vé, o miraco, in quël momë́nt
Tomé l sason, sòt itʼ i quatʼ r
Dʼ Ampë́́z frachá con gracʼ namë́nt
Dĕ sů óš inscíquʼ an nʼ vèga plů atʼ r.
Inscí la cašarína a ròt
Col prononziè lʼ inom plů sant
La fórza dʼ i malanʼ quʼ ê sòt
Al sas per tó ai Marôi důt quant.
Al di dʼ inců podès lʼ odëi
Chamó tel lůc quʼ ël è tomé,
La sůra èl quater cirz; quʼ sī vëi
Credèdʼ quël tan quʼ iʼ a dit comé.