L'amòr del'oma
 |
Questo testo è incompleto. | |
L' amor del' oma.
(Da Fr. Moroder de Lenert a Urtisei, da na ciantia ingleisa.)
L’ amór del’ oma.
I.
Cie ie-l che sun cheš mont lieia ‘l cuer
‘L plu santamënter, del ric y del puer’,
Che böle al našer cun gaudio nes saluda,
Che dura fin che la mòrt nes spartëš y dut muda?
‘L miëur sun cheš mont, che dal ciel nes pò unì dat,
la mağra benedešión ch’ Idie nes à fat,
‘L plu amabil, ‘l plu vëira, ‘l plu che dura:
‘L ie l’ amór del’ oma y si cura.
II.
Tan de mèi böl dan nòš našer, y pò ce bria
Pra la cuna, dí y nuet ne laše-la dò nia,
Ce lëur a nes cuntentè, ce tëma, ce cura,
Dut supòrt-la cun pazienza zënza mesura.
La riš cun nëus, y a cuer i va duč nòš mèi,
Y ce festide, ce duel, can che son amalèi.
Mèi n’ à-la fat assè y pra nëus sta-la for,
Mèi ne se stancia del’ oma ‘l gran amór.
III.
Y pò che son plu granč y cheršui sú,
Che ‘l mont minacia nòsta giuventú,
Ši che la se pròva cun bon ‘nsegnamënč,
Che restonže da lonč dal mèl y biei valënč.
Tel pericul nòsta miëur custòdia sarà
Ch’la paròles d’ amunizión y d’ aurità,
Che dut a bònes y tan de cuer rešona
Plën de tëma l’ amór de na bòn’ oma.
IV.
Y can che cui ani ‘ncie per nëus vën ‘l tëmp,
Che se ’nğignón cumpanía y tèl pitla gënt,
Che tan nes sta a cuer, y ch’ i ulón tan bon,
Mè per nòsta familia nëus se festidión,
Ugnún a sè pënsa y per i sie cialerà,
Del fra, dela sòr, del amíc l’ amór passerà;
Ma še duč t’ ëss’ desmincià y t’ ëss’ tralašà:
No mèi, mèi l’ amór del’ oma ne sarà finà.