Er zervitore inzonnolito
![]() |
Questo testo è stato riletto e controllato. | ![]() |
◄ | Zi' Checca ar nipote ammojjato | Er ricurzo | ► |

ER ZERVITORE INZONNOLITO.[1]
So’ ccinque notte o ssei che la padrona,
Pe’ vvia de quer gruggnaccio d’accidente
Che mmo jje fa dda cavajjer zerpente,[2]
4Me lassa a ccontà oggn’ora che Ddio sona.
Te pare carità?... cche! sse cojjona?
Come s’er giorno nun fascessi ggnente!
Ma stasera, o sservente o nun zervente,
8Vojjo fà ’na dormita bbuggiarona.
Lei che ss’arza ’ggnisempre a mmezzoggiorno,
A cchi sta ssù dda lo schioppà ddell’arba[3]
O nun ce pensa, o nun je preme un corno.
12Me liscenzio: er crepà ppoco m’aggarba.
De llà nun c’è ccarrozza de ritorno.
E cquanno so’ mmort’io, damme de bbarba.[4]
Terni, 6 ottobre 1830.