Enche 'n festide

Ënche n festide.

(De na vödla muta da orden)
Puera Mariëusa ie ğu a liet,
Ala mòrt pëns-ela suënz böl a chiet;
Ma a murì ne ie-la-pa nia grama:
Cie ulëis-a? la ie tan na bòn’ ana.

Ma ’n festide à-la ’mpò te si últimi dís:
Cò cialerà-la mèi òra la-sú sun paravís?
Sarà-l-pa bën dut al orden y drët,
Dut te si luegia, rumà su y nët?

Chi biei troni ne sarà mia no da taces?
I firònghes y i tepichs fòrši da maces?
La snòles, la lampes, i viereš bën puzenèi?
La mëises, i banč y i fonč bën lavèi?

Y chi pitli ángiuli, cun si tripè,
Ne desmencerà mia, cie ch’ i ëss’ da fè?
Sà-ŋ bën! cul nòte de sautè ’ncantëur
Desmencerà-i bën datrai da fè si lëur!

Y ’l bon san Piere dala gran tlèves,
La bèrba ’m pue’ da tabác y da sbèvies,
Lašerà bën mè ite l’ anes pies
Y no fòrši ’nce vèl lotri o stries?

In Gottsnomen, ue bën giën murì,
Pò can che ruve sun paravís ’n dí,
Pò ue-i-pa bën drët me purvè,
Ulá che ’l fos bušën de cumedè.

Pò ue-i-pa bën de dut m’ en curè,
Mè-drë’ che ’l bon Die me laše fè,
Percie orden dë-l vöster dlonc, y cis
La-sú te chel böl gran paravís.