'L figliuol prodigo
 |
Questo testo è incompleto. | |
'L figliuol prodigo
Uŋ père òva doi fioŋs. 'L plu s̄oun và uŋ di da si père, y diŝ: Père! das̄emë la pèrt chë më tocca, chè hè la intenzioŋ de mën s̄i da tlò dëmöz. 'L père partèŝ la roba, y dà al fi chëll, chë jë tuccova. 'L fi pòcchè l' hà abu si àrpes̄oŋ, sën jèl s̄it da tgèsa dëmöz tëŋ paiŝ dalonĉ. Ilò hà ël scumënĉa a mënè na slötta vita, y in puech temp s' hà 'l döffàtt dutt chëll, chë l' òva giatà da si père.
A chël temp foa 'l te chëll paiŝ na graŋ tgiàrestia, y dutg së duròva fàm. Anch' ël fòa te nà gràŋ misèria, y no savòa ulà via. Finalmenter jè ël s̄it dàŋ paur, y l' hà pëtlà, chël ulèss tò su per fànt. 'L paur l' hà tout, y l' hà mettù a vàrdè i purĉöi. Dalla tgiàrestia, chë foa, mëssòva ël së cuntëntè de majë con chëlla bösties; ma nànche de chëlla ròba non giatovel assè.
Zëŋ jè ël s̄it in së 'ŋstëŝ, y hà scumënĉa a pënsè dò, tgë chë l'ha fàtt. Tàŋ de fàntg, dis̄òva ël tra së 'ŋstës, hà te tgèsa de mi père pàŋ y ròba assè, y jö soŋ tlò tel pericul de mëssëi muri da fàm! Voi la muever, y s̄i da mi père zruch, y di: Père! jö hè cummuettù pitgià dànt a Iddie y dànt a vo, no soŋ plu dëgn de vöster tlamà voŝ fi, ma vë prëe tulemë su per voŝ fànt! Pernàŋchè l' hà abù fàtt chësta resoluzioŋ, s' hà ël subit mettù suŋ strèda, y jè s̄it da si père zruch. Càŋchè ël jè ruà da us̄iŋ da tgèsa, y che si père l' ha spià, jè ël prèst s̄it iŋcontra, y l' hà àbbraĉà, 'L fi all' incontro s' hà snudlà ŝu dàŋ si père, y dis̄ova bràdlàŋ: Père! jö hè cummettù pitgià dànt a Iddie, y dànt a vo; no soŋ plu dëgn de vöster tlamà voŝ fi, ma vë prëe tulemë su per voŝ fànt!
'L père no l' hà laŝsà rusnè òra, ma l' hà cumandà a si s̄ënt ch' ëi vède subit a purtè caprò guànt al furni, y na varëtta in sëŋ, che dutt jè perdunà. S̄ide; hà pò 'l père mettu prò, y mazzëde 'l plu böll vadöll, ch' oŋ te stàlla, y fas̄ëde uŋ pagina:193 boŋ gustè, che uloŋ vëster de bòna voja; pertgë chëst fi, chë chërdòve perdù, l' hè giatà, y chëll, chë jö tënive per mòrt, jè mö in vita!
I fàntg òva prëst fatt dutt chëll, chë 'l patroŋ òva cumandà; y te tgèsa fes̄uŋ na gràŋ fösta, y dui jè de bòna voja. 'L màs̄er fi no fòa a tgèsa, ma fòa òra in campàgna a làurè. Càŋchè l' jè ruà da da us̄iŋ da tgesa, y l' hà àudi sunàŋ y tgiàntàŋ, hà ël cherdà òra uŋ fànt, y hà dumandà, tgë che chëst significa? 'L fànt jë hà cuntà dutt, cioè , che si frà jè ruà, y che l' père hà cumandà de fè uŋ gràŋ gustè dalla cuntëntezza, chë l' hà ino giatà chëll' chë 'l tëniva per perdù y mòrt.
Pernàŋchè l' hà audi chëst, s' hà ël dössanà y ulòva mucè, y no plu s̄i te tgèsa, pertgë, dis̄ova ël a si père: Iö v' hè fort servi, y ugn' ëura laurà, y ànche fàtt dutt chëll, chë m' ëis cumandà, y no m' ëis mëi dàtt uŋ vësuel, ch' ëss pudù majë con mi cumpàgnes. Ma źëŋ che l' jè ruà chëst, chë ha döffàtt dutta si àrpes̄oŋ con mënè na sclötta vita fas̄ëis na tèl fösta! Suŋ chëst diŝ 'l père: Tgèla, no vöster dössanà, che tu jes ugn' ëura stàt pra më, y òves dutt chëll, chë jö òve; chëst all' incontro cherdòve jö perdù, y l' hè inò giatà, jö 'l tënive per mòrt, ma 'l jè mò in vita, y perciò muessuŋ stè de bòna voja.