Pagina:Tiraboschi - Storia della letteratura italiana, Tomo VI, parte 1, Classici italiani, 1824, VII.djvu/640

(Ìu4 LIBRO t toc tru me, min complura alia egregia monumenta posteris reliquiset, tum li (ros elucubravit de architectura decem, quos propemodum emendatos perpolitosque editurus jam jam in lucem, ac tuo dedicaturus nomini, fato est functus Auctoris autem laudes non solum epistolae angustias, sed nostrae omnino paupertatem orationis reformidant Nullae quippe hunc hominem latuerunt quamlibet remotae literae, quamlibet reconditae disciplinae. Dubitare possis, utrum ad oratoriam magis an ad poeticen factus, utrum gravior illi sermo fuerit an urbanior. Ita perscrutatus antiquitatis vestigia est, ut omnem veterum architectandi rationem et deprehenderit, et in exemplum revocaverit; sic ut non solum machinas et pegmata automataque permulta, sed formas quoque edificiorum admirables excogitaverit. Optimus praeterea et pictor et statuarius et habitus, cum tamen interim ita ex amussim teneret omnia, ut vix pauci singula. Quare ego de illo, ut de Cartagine Sallustius, tacere satius puto, quam pauca dicere. Più magnifico ancora è l’elogio che ne fa il Landini nella sua Apologia de’ Fiorentini premessa al Comento sopra Dante, e citata dal ch. canonico Bandini (l. c. p. 231): Ma dove lascio, dice egli, Batista Alberti, o in che generazione di docti lo ripongo? Dirai tra’ Fisici? Certo affermo, esser nato solo per investigare solo i secreti della natura. Ma quale specie di Matematica gli fu incognita? lui geometra, lui astrologo, lui musico, e nella prospettiva maraviglioso, più che uomo di molti